K O N C E R T I N A U G U R A C Y J N Y

 czwartek 8.11.2018 / 19.00 Chorzów

Chorzowskie Centrum Kultury, ul. H. Sienkiewicza 3

Program:
Widowisko muzyczne Camerata Silesia śpiewa Chopina

Wykonawcy:
Tomasz Orlow – improwizacje/fortepian
Kamila Święcicka – taniec
Soliści Cameraty Silesia
Anna Szostak – dyrygent
Jadwiga Grygierczyk – reżyseria
Zespół Śpiewaków Miasta Katowice CAMERATA SILESIA

Bilety w cenie: 30 i 25 zł w przedsprzedaży (40 i 35 zł w dniu koncertu)

Szczegóły na stronie: www.chck.pl 

piątek 9.11.2018 / 19.00 Radzionków
Centrum Kultury „Karolinka”, plac Jana Pawła II 2

Program:
Georg Friedrich Händel – Suita Muzyka ogni sztucznych
Georg Friedrich Händel – Suita Muzyka na wodzie
Adam Wesołowski – Suita Hejnałowa
Leonard Bernstein – Suita z West Side Story

Wykonawcy:
Cracow Brass Quintet

Bilety w cenie: 10 zł
Szczegóły na stronie: www.karolinka.art.pl

sobota 10.11.2018

19.00 Bytom
Opera Śląska, ul. S. Moniuszki 21/23

Program:
Grzegorz Gerwazy Gorczycki – Polonez balowy
Johann Sebastian Bach – II Suita orkiestrowa h-moll BWV 1067
Johann Sebastian Bach – III Koncert Brandenburski G-dur BWV 1048 „wersja industrialna”
Adam Wesołowski – Encore Concerto na flet i orkiestrę smyczkową (premiera)
Adam Wesołowski – Gliss Koncert na puzon i orkiestrę smyczkową (premiera)
Adam Wesołowski – Sinfonia industrialna na orkiestrę smyczkową i multimedia

Wykonawcy:
Łukasz Długosz – flet
Jarosław Meisner – puzon
Hobart Earle (USA) – dyrygent
Orkiestra Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia

Bilety w cenie: 35 i 25 zł w przedsprzedaży (45 i 35 zł w dniu koncertu)
Szczegóły na stronie: www.opera-slaska.pl

niedziela 11.11.2018 / 20.00 Chorzów
Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, ul. Długa 32

Tytuł koncertu:
Cantate Domino in Croatia et Polonia

Program:
Grzegorz Gerwazy Gorczycki – Completorium
Francesco Sponga Usper – Salmi vespertini
Gabriel Sponga Usper – Compositioni armoniche
Vinko Jelić – Parnassia Militia
Tomaso Cecchini – Canti spirituali
Ivan Lukačić – Sacrae cantiones

Wykonawcy:
Laura Vadjon (Chorwacja) – dyrygent/koncertmistrz
Croatian Baroque Ensemble (Chorwacja)
Zygmunt Magiera – kierownik artystyczny zespołu śpiewaków
Octava Ensemble

Wstęp wolny

czwartek 15.11.2018 / 19.00 Kraków
Teatr Nowy, ul. Krakowska 41

Program:
Wolfgang Amadeus Mozart – Divertimento D-Dur KV 205
Bazyli Bohdanowicz – Symfonia D-dur
Grzegorz Gerwazy Gorczycki – motety Benedicta et venerabilis, Beata es Virgo Maria, Beata
viscera
Wolfgang Amadeus Mozart – Symfonia Es-dur nr 1 KV 16
Grzegorz Gerwazy Gorczycki – Laetatus sum
Wolfgang Amadeus Mozart – Symfonia D-dur nr 8 KV 48

Wykonawcy:
Robert Bachara – koncertmistrz
Orkiestra i Chór CAPELLA CRACOVIENSIS

Bilety w cenie: 30 i 20 zł
Szczegóły na stronie: www.capellacracoviensis.pl

piątek 16.11.2018 / 19.00 Bytom
Kościół św. Trójcy, ul. J. Kwietniewskiego 1

Program:
Barok w Europie Środkowej
Marcin Mielczewski – Missa O Gloriosa Domina – Kyrie & Gloria
Grzegorz Gerwazy Gorczycki – Litaniae de providentia Divina
Jan Simrak – Jauhzet dem Herren
Samuel Capricornus – Jesus in pace imperat, Magnificat a 6
oraz wybór muzyki instrumentalnej i wokalno-instrumentalnej z archiwum w Kromieryżu: Vajvanowski, Rittler, Biber
Wykonawcy:
Aldona Bartnik – sopran
Antonina Ruda – sopran
Piotr Olech – alt
Tomas Lajtkep (Czechy) – tenor
Marian Krejcik (Czechy) – bas
Agnieszka Żarska – dyrygent
Szczawnica Chamber Choir & Musica Florea Praha
Baroque Collegium 1685

Wstęp wolny

sobota 17.11.2018 / 19.00 Bytom
Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego, ul. Wyzwolenia 85

Program:
Wolfgang Amadeus Mozart – Divertimento D-Dur KV 205
Bazyli Bohdanowicz – Symfonia D-dur
Grzegorz Gerwazy Gorczycki – motety Benedicta et venerabilis, Beata es Virgo Maria, Beata
viscera
Wolfgang Amadeus Mozart – Symfonia Es-dur nr 1 KV 16
Grzegorz Gerwazy Gorczycki – Laetatus sum
Wolfgang Amadeus Mozart – Ave verum corpus KV 618

Wykonawcy:
Robert Bachara – koncertmistrz
Orkiestra i Chór CAPELLA CRACOVIENSIS

Wstęp wolny

sobota 17.11.2018 / 19.00 Nakło Śląskie
Pałac w Nakle Śląskim, ul. Parkowa 1

Program:
Karol Szymanowski – Pieśni kurpiowskie op. 58
Karol Szymanowski – Rymy dziecięce op. 49
Wykonawcy:
Olga Pasiecznik – sopran
Natalia Pasiecznik – fortepian

Bilety w cenie: 30 zł
Szczegóły na stronie: www.cekus.pl

niedziela 18.11.2018 / 19.30 Katowice
Sala koncertowa NOSPR, plac Wojciecha Kilara 1

Program:
Grzegorz Gerwazy Gorczycki – Psalmy (wybór)
Leszek Możdżer – Psalmy Dawidowe (wybór)
Mieczysław Szcześniak – Psalmy (wybór)
Grzegorz Gerwazy Gorczycki – Missa Paschalis
Leszek Możdżer – Missa Gratiatoria

Wykonawcy:
Mieczysław Szcześniak – wokal
Anna Szostak – dyrygent
Combo jazzowe
Zespół Śpiewaków Miasta Katowice CAMERATA SILESIA

Bilety w cenie: od 20 do 40 zł
Szczegóły na stronie: www.nospr.org.pl

czwartek 22.11.2018 / 19.00 Bytom
Opera Śląska, ul. S. Moniuszki 21/23

Program:
Ludwig van Beethoven – Sonata nr 21 C-dur op. 53 Waldsteinowska
César Franck – Preludium, fuga i wariacje h-moll op. 18
Fryderyk Chopin – Berceuse Des-dur op. 57
Fryderyk Chopin – Etiuda a-moll op. 25 nr 11
Fryderyk Chopin – Fantazja f-moll op. 49

Wykonawcy:
Mia Pećnik (Chorwacja) – fortepian

Bilety w cenie: 10 zł
Szczegóły na stronie: www.opera-slaska.pl

piątek 23.11.2018 / 19.00 Świętochłowice
Muzeum Powstań Śląskich, ul. W. Polaka 1

Program:
Georg Friedrich Händel – Neun deutsche Arien
Johann Sebastian Bach – Sonata G-dur BWV 1021
Antoni Milwid – Semper mi Jesu
Joseph-Nicolas-Pancrace Royer – La Marche des Scythes

Wykonawcy:
Aleksandra Zamojska – sopran
Marzena Biwo – skrzypce barokowe
Paulina Tkaczyk – klawesyn

Wstęp wolny

sobota 24.11.2018 / 19.00 Świerklaniec
Parafia Chrystusa Króla, ul. Kościelna 33

Program:
Klasyka gospelowo
Pieśni: Chopin, Brahms, Mendelssohn, Burton

Wykonawcy:
Everol Dixon (Wielka Brytania) – wokal
David Billet (Wielka Brytania) – wokal

Wstęp wolny

niedziela 25.11.2018 / 18.00 Tarnowskie Góry
Pałac w Rybnej, ul. Powstańców Warszawskich 90

Program:
Dedykacje
Elżbieta Sikora – Suite II [wersja II] na klawesyn i warstwę elektroakustyczną w czasie realnym
Artur Zagajewski – Largo na klawesyn solo (prawykonanie)
Zygmunt Krauze – Pour El na klawesyn solo
Zygmunt Krauze – Okruchy pamięci na klawesyn solo (prawykonanie)

Wykonawcy:
Aleksandra Gajecka-Antosiewicz – klawesyn

Wstęp wolny. obowiązuje wcześniejsza rezerwacja miejsc: tel. 32 284 18 37
Szczegóły na stronie: www.palacrybna.pl

czwartek 29.11.2018 / 19.00 Racibórz
Dom Kultury „Strzecha”, ul. Ks. J. Londzina 38

Program:
Gentelmans
Gorczycki / Palestrina / Pękiel / Schubert i in.

Giuseppe Ottavio Pitoni – Adoramus te Christe
Giovanni Pierluigi da Palestrina – Hodie Christus natus est
Giovanni Pierluigi da Palestrina – Sicut servus
Tomas Luis de Victoria – Miserere mei Domine
Bartłomiej Pękiel – Ave Maria
Thomas Tomkins – Remember me, o Lord
Felix Mendelssohn-Bartholdy – Beati mortui
Franz Schubert – Salve Regina
Anton Bruckner – Inveni David
Grzegorz Gerwazy Gorczycki – Sepulto Domino
Stanisław Moniuszko – Pieśń wieczorna

Wykonawcy:
Cracow Royal Singers

Bilety w cenie: 20 zł
Szczegóły na stronie: www.rck.com.pl

piątek 30.11.2018
19.00 Chorzów
Chorzowskie Centrum Kultury, ul. H. Sienkiewicza 3

Program:
Grzegorz Gerwazy Gorczycki – Polonez balowy
Johann Sebastian Bach – Koncert klawesynowy f-moll BWV 1056
Georg Friedrich Händel – Concerto grosso a-moll op. 6 nr 4 HWV 322
Antonio Vivaldi – Concerto grosso d-moll RV 128
Henryk Mikołaj Górecki – Koncert na klawesyn i orkiestrę smyczkową op. 40
Henryk Mikołaj Górecki – Trzy utwory w dawnym stylu
Krzysztof Penderecki – Trzy utwory w dawnym stylu
Wykonawcy:
Stéphane Fuget (Francja) – klawesyn / dyrygent
L’Entretien des Muses (Francja)
Capella Cracoviensis

Bilety w cenie: 30 i 25 zł w przedsprzedaży (40 i 35 zł w dniu koncertu)
Szczegóły na stronie: www.chck.pl

sobota 1.12.2018 / 19.00 Bytom
Opera Śląska, ul. S. Moniuszki 21/23

Program:
Georg Friedrich Händel – Sonata G-dur HWV 399
Johann Sebastian Bach – aria Erbarme dich Mein Gott z Pasji wg św. Mateusza BWV 244
Arvo Pärt – Vater unser
Johann Sebastian Bach – Aria na strunie G z III Suity orkiestrowej D-dur BWV 1068
Arvo Pärt – Summa
Johann Sebastian Bach – aria Schlummert ein, ihr matten Augen z kantaty Ich habe genug BWV 82
Arvo Pärt – My Heart’s in the Highlands
Georg Friedrich Händel – aria But who may abide the day of His coming z oratorium Mesjasz HWV 56

Wykonawcy:
Andreas Scholl (Niemcy) – kontratenor
London Baroque Orchestra (Wielka Brytania)

Bilety w cenie: 45 i 35 zł w przedsprzedaży (60 i 50 zł w dniu koncertu)
Szczegóły na stronie: www.opera-slaska.pl

niedziela 2.12.2018 / 17.00 Wodzisław
Parafia Ewangelicko-Augsburska, ul. Minorytów 10

Program:
Eryk Brikner – duet Confitebor z Vesperae in C pro toto anno
Eryk Brikner – duet Nisi Dominus z Vesperae in C pro toto anno
Eryk Brikner – aria Nisi Dominus z Vesperae in C pro toto anno
Claudio Monteverdi – Selva morale et spiritual: Laudate Dominum
Claudio Monteverdi – duet Pur it miro z opery L’incoronazione di Poppea
Johann Sebastian Bach – aria Et exultavit spiritus meus z Magnificatu D-dur BWV 243
Georg Friedrich Händel – recytatyw Thus saith the Lord i aria But who may abide the day of His coming z oratorium Mesjasz HWV 56
Johann Sebastian Bach – chorał Er ist auf Erden kommen arm i aria Großer Herr und starker König z Oratorium na Boże Narodzenie BWV 248
Jauchzet Sion
Adeste Fideles
Anioł pasterzom mówił
Marcin Józef Żebrowski – Salve Regina
J. I. Daniek (Daniecki) – aria Mater pietatis
Georg Friedrich Händel – duet Let rolling streams z Ody na urodziny królowej Anny HWV 74

Wykonawcy:
Aleksandra Hruby – sopran
Jarosław Kitala – baryton
Hanna Balcerzak – klawesyn

Wstęp wolny

czwartek 6.12.2018 / K O N C E R T E D U K A C Y J N Y
17.00 Chorzów
Chorzowskie Centrum Kultury, ul. H. Sienkiewicza 3

Tytuł koncertu:
Spektakl muzyczny Na polskich ścieżkach baśń mieszka

Program koncertu:
Muzyka do polskich i zagranicznych bajek kinowych

Wykonawcy:
Alicja Pacześniak-Słota – reżyseria/dyrygent
Zofia Pacześniak – scenariusz
Lech Słota – autor filmów
Sidus Art. Studio & Walk Pictures – multimedia i transmisja live
Dobrawa Słota – aktor
Krzysztof Chechliński – aktor
Piotr Chechliński – aktor
Daniel Nowak – wokal
Orkiestra Smyczkowa „Śląskie Smyki” (uczniowie i nauczyciele Państwowej Szkoły Muzycznej im. I. J. Paderewskiego w Tarnowskich Górach)
Aktorzy Teatru Rita oraz zaproszeni goście

Bilety w cenie: 15 i 10 zł z kartą Bajtel
Szczegóły na stronie: www.chck.pl

piątek 7.12.2018 / 18.00 Piekary Śląskie
Miejski Dom Kultury, ul. Bytomska 73

Program:
Katharsis – Franciszek Liszt, Ignacy Jan Paderewski

Wykonawcy:
Waldemar Malicki – fortepian

Bilety w cenie: 25 zł
Szczegóły na stronie: www.mdk.piekary.pl

sobota 8.12.2018 / 19.00 Bytom
Dziedziniec Sądu Rejonowego, ul. Piekarska 1

Program:
Karol Szymanowski – Niech Jezus Chrystus z Sześciu Pieśni Kurpiowskich
Bartłomiej Pękiel – I Missa senza le cerimonie – Agnus Dei
Grzegorz Gerwazy Gorczycki – Agnus Dei
Henryk Mikołaj Górecki – Matko Najświętsza z Pieśni Maryjnych op. 54
Arvo Pärt – Magnificat
Wojciech Kilar – Agnus Dei z filmu König der Letzten Tage
Andrzej Krzanowski – Salve Regina
Wojciech Kilar – Modlitwa do Małej Tereski
Arvo Pärt – The Deer’s Cry
Krzysztof Penderecki – O gloriosa virginum

oraz teksty Jana Pawła II

Wykonawcy:
Anna Szostak – dyrygent
Zespół Śpiewaków Miasta Katowice CAMERATA SILESIA

Wstęp wolny (darmowe wejściówki do odbioru w Biurze Promocji Miasta Bytomia, ul. Rynek 7 od dnia 12 listopada)

K O N C E R T F I N A Ł O W Y
niedziela 9.12.2018

19.30 Katowice
Sala koncertowa NOSPR, Plac Wojciecha Kilara 1

Program:
Karol Szymanowski – Uwertura koncertowa E-dur op. 12
Ludwig van Beethoven – IX Symfonia d-moll op. 125

Wykonawcy:
Julia Alexeeva (Ukraina) – sopran
Alla Pozniak (Ukraina) – alt
Adam Zdunikowski – tenor
Jarosław Kitala – baryton
Hobart Earle (USA) – dyrygent
Jarosław Wolanin – przygotowanie chóru
Chór Filharmonii Śląskiej
Narodowa Orkiestra Filharmoniczna w Odessie

Bilety w cenie: od 30 do 70 zł
Szczegóły na stronie: www.nospr.org.pl

POSTSCRIPTUM / środa 12.12.2018

18.00 Sosnowiec
Sala Widowiskowo-Koncertowa Muza, ul. Warszawska 2

Program:
Arcangelo Corelli – Concerto grosso g-moll op. 6 nr 8 Na Boże Narodzenie
Adam Wesołowski – Symfonia Kolęd
Wykonawcy:
Kasia Moś – śpiew
Andrzej Lampert – śpiew
Marek Moś – dyrygent
Orkiestra Kameralna Miasta Tychy AUKSO

Bilety w cenie: Kat. A – 59 zł / Kat. B – 49 zł , w dniu koncertu: Kat. A – 65 zł / Kat. B – 55 zł
Szczegóły na stronie: www.kiepura.pl

Julia Alexeeva                   

Jako 32-letnia śpiewaczka zadebiutowała w październiku ubiegłego roku w Teatrze Narodowym w Mannheim w roli Amelii w Balu maskowym G. Verdiego. 

Wcześniej miała przyjemność kreować partię tytułową w Manon Lescaut G. Pucciniego w Łotewskim Teatrze Narodowym w Rydze i  w Teatrze Michajłowskim w St. Petersburgu. 

W Szwecji wykonała w 2016 roku sopranową partię w Requiem G. Verdiego.   

Ponadto w swoim repertuarze operowym posiada role Leonory w Trubadurze i Mocy przeznaczenia G. Verdiego, Aida, Tosca, Madama Butterfly – tytułowe partie Verdiego i G. Pucciniego, Tatiana w Eugeniuszu Onieginie, Jolanta w Jolancie i Liza w Damie Pikowej P. Czajkowskiego, Kupava w Śnieżynce M. Rimskiego-Korsakowa i Zemfira w Aleko S. Rachmaninowa. 

Jest absolwentką Narodowego Konserwatorium Moskiewskiego im. P. Czajkowskiego. 

AUKSO. ORKIESTRA KAMERALNA MIASTA TYCHY

Jedna z najlepszych orkiestr kameralnych w Europie, niekwestionowany lider zespołów tego rodzaju w Polsce. Od niemal 20 lat wizytówka Polski w świecie. AUKSO – powołane przez grupę absolwentów Akademii Muzycznej w Katowicach wspólnie z Markiem Mosiem, wybitnym skrzypkiem, dyrygentem i kameralistą, od początku miało być obszarem dla artystycznych poszukiwań i twórczego rozwoju, wspólnego kreowania sztuki najwyższej jakości.

Nazwa AUKSO, z greckiego – wzrastanie – stała się dewizą zespołu. Odnosi się do aspiracji tworzących go muzyków, wyznacza jednocześnie kierunek ich zawodowej drogi. Mówi o potrzebie doskonalenia i konsekwencji, o podejmowaniu wyzwań i otwarciu. W tę ideę wpisują się projekty edukacyjne podejmowane przez AUKSO. Od 2000 roku na Podlasiu odbywa się „Letnia Filharmonia AUKSO”, której orkiestra jest gospodarzem. W wyjątkowej atmosferze jednego z najpiękniejszych zakątków Polski organizowane są kursy mistrzowskie, próby otwarte, koncerty, które przyciągają młodych muzyków i melomanów z całego kraju.

Repertuar zespołu rozpięty jest od klasyki po muzykę współczesną, ze szczególnym uwzględnieniem muzyki polskiej. Prawykonania swoich utworów powierzali zespołowi m.in.: Wojciech Kilar, Zbigniew Bujarski, Aleksander Lasoń, Grażyna Pstrokońska-Nawratil, Piotr Moss, czy Cezary Duchnowski. AUKSO jest cenionym interpretatorem twórczości polskich kompozytorów – ma na koncie liczne albumy z repertuarem m.in. Grażyny Bacewicz, Henryka Mikołaja Góreckiego, Witolda Lutosławskiego, Wojciecha Kilara i Zbigniewa Preisnera. Nagrywa też z powodzeniem muzykę filmową kompozytorów o światowej sławie takich jak Elliot Goldenthal, czy ścieżki dźwiękowe do gier komputerowych.

Szczególnie interesująca dla AUKSO jest strefa pogranicza – łączenie klasyki z jazzem, muzyką alternatywną, rockiem i poszukiwanie dla tych gatunków wspólnego mianownika – lub odwrotnie: zabawa przeciwieństwami i zderzanie odrębnych języków muzycznych. W tym obszarze AUKSO współpracowało z takimi osobowościami świata muzyki jak: Leszek Możdżer, Tomasz Stańko, Urszula Dudziak, Michał Urbaniak, czy Motion Trio.

Szerokim echem odbiła się współpraca AUKSO z Aphex Twinem i Jonnym Greenwoodem w ramach Europejskiego Kongresu Kultury we Wrocławiu (2011). Projekty te zostały uhonorowane nagrodą „Koryfeusz Muzyki Polskiej” w kategorii „Wydarzenie Roku 2011”. Współpraca zaowocowała wydanym rok później nakładem amerykańskiej kultowej wytwórni Nonesuch głośnym albumem pt. „Krzysztof Penderecki / Jonny Greenwood” zestawiającym repertuar Profesora Pendereckiego i inspirowane jego twórczością kompozycje Jonnego Greenwooda.

AUKSO jest laureatem Nagrody Akademii Fonograficznej „Fryderyk 2011” w kategorii „Najwybitniejsze Nagranie Muzyki Polskiej” za zrealizowany wspólnie z Januszem Olejniczakiem album pt. „CHOPIN. Wydanie Narodowe”.

Liczne koncerty AUKSO obejmują całą Europę, Azję, Amerykę Południową, a w historię orkiestry wpisane są liczne znakomite kolaboracje z artystami tej miary co, m.in.: Jerzy Maksymiuk, Mark Minkowski, Rudolf Barshai, Howard Shelley, Jacek Kaspszyk, Władysław Kłosiewicz, Daniele Alberti, Piotr Anderszewski, Andrzej Bauer, Kaja Danczowska, Agata Szymczewska, Janusz Olejniczak, Olga Pasiecznik czy The Hilliard Ensemble. AUKSO gości na najważniejszych festiwalach w Polsce, takich jak m.in. Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena, Wratislavia Cantans, Warszawska Jesień, Sacrum Profanum, Festiwal Muzyki Filmowej, Festiwal Dialogu Czterech Kultur, Jazz Jamboree, Festiwal Gwiazd w Międzyzdrojach; a także za granicą, m.in. w Barbican Centre, SESC São Paulo, Auditorio Palacio de Congresos Zaragoza, Teatro Caja Duero, czy na festiwalu Armonie Sotto La Rocca.

ROBERT BACHARA 

Rodzina o muzycznych tradycjach?

Na skrzypcach grali amatorsko bracia mojej babci: Władek i Stasiek. Dowiedziałem się o tym, gdy już rozpocząłem naukę gry, przy okazji jakiegoś rodzinnego spotkania, chyba imienin. Wtedy jakaś ciotka powiedziała: Robuś gra? Przecież Władzio i Stacho też byli muzykalni!

Trzeba dążyć, aby grać tak, jak Michał Anioł rzeźbił albo Thomas Mann pisał. Jeśli chcesz być artystą.

Gram solowy repertuar wyłącznie z pamięci. Nawet długie, kilkugodzinne koncerty. Nie z zarozumiałości, ale z poczucia identyfikowania się z tym, co gram. Wiem i mogę tyle, ile pamiętam.

Być może Sonaty Misteryjne to najważniejszy zbiór muzyki skrzypcowej. Ale wiadomo: scordatura, akordy, trudności techniczne, niemożliwość wykonania na jednym koncercie takiego zbioru.

Mój pierwszy nauczyciel, gdy spostrzegł, że mam talent, zaczął wymagać szybszych postępów. Na jednej z lekcji, trwających zwykle długie godziny, zemdlałem z wyczerpania. Robert, może nie trzeba tak dużo pracować? Trzeba, trzeba.

Syn mojego nauczyciela zaszczepił we mnie pasję do poszukiwania własnego, indywidualnego tonu. Trzeba znaleźć swój ton, mówił. Poszukiwania trwają.

Zamieszkałem w Bardzie. Wielu ludzi dopytuje: Bard? A gdzie to jest? Nie Bard, BARDO. Pracuję nad grą nie tylko ze skrzypcami w rękach. Ćwiczę w myślach, chodząc wśród wyżyn Barda. Obrazy Willmanna, barokowe rzeźby, zwłaszcza te drewniane, albo też stare kamienice są dla mnie ważne.

Zajmuję się  skrobaniem szafy po nieboszczce. Po amatorsku, dla relaksu, ale wychodzi to całkiem nieźle. Skrobanie farby na starych szafach to świetne ćwiczenie duchowe, wzmaga systematyczność i daje satysfakcję.

Jako człowiek i artysta dążę do poczucia wolności.

Hanna Balcerzak                     

Ukończyła Akademię  Muzyczną im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi
w klasie klawesynu Leszka Kędrackiego (1999) oraz w klasie fortepianu
Marka Drewnowskiego (2000). Swoje umiejętności doskonaliła podczas mistrzowskich kursów w kraju i za granicą, współpracując ze znakomitymi artystami, takimi jak:
Maggie Cole, Elena Riu, Colin Tilney, Ketil Haugsand, Naum Sztarkmann.
Jest laureatką V Międzynarodowego Festiwalu Pianistycznego im. J. Hofmanna
i I. J. Paderewskiego w Nałęczowie, otrzymała stypendia Fundacji im. Józefa Hofmanna, Dartington International Summer School oraz The Ringve Museum w Trondheim. 

Balcerzak  jest  zapraszana do udziału w festiwalach takich jak: St. Olav Festival 
w Norwegii,   Międzynarodowy Festiwal im. G.G. Gorczyckiego, Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej w Leżajsku, Gliwicki Festiwal Bachowski, Muzyka w zabytkowych Kościołach i wnętrzach Księstwa Nyskiego, Tarnogórskie Wieczory Muzyki Organowej i Kameralnej, Festiwal im. G. G. Gorczyckiego Antico e Moderno, Festiwal Muzyki Nowej. 

Współpracowała z cenionymi orkiestrami, m.in.: NOSPR w Katowicach, Cameratą Impuls, Śląską Orkiestrą Kameralną.  Od 1993 roku ze swoją siostrą bliźniaczką – Aleksandrą Gajecką-Antosiewicz  tworzy duet fortepianowy i  klawesynowy. W projektach związanych
z muzyką dawną współpracuje z barytonem  – Jarosławem Kitalą.
Jako solistka i kameralistka koncertowała w  Polsce, Niemczech, Francji, Anglii oraz w Stanach Zjednoczonych.

Baroque Collegium 1685 to międzynarodowy zespół, koncentrujący się na udostępnianiu i przybliżaniu muzyki baroku,  a w szczególności dzieł oratoryjno-kantatowych. Inicjatorką powstania Collegium oraz dyrektorem artystycznym jest Agnieszka Żarska. Trzon zespołu śpiewaczego Baroque Collegium tworzą członkowie Szczawnickiego Chóru Kameralnego, od 10 lat zgłębiającego i propagującego polifonię chóralną różnych epok oraz współpracujący projektowo śpiewacy i soliści. Szczawnicki Chór Kameralny prezentuje profesjonalny poziom wykonawczy, koncertował m.in. na festiwalach w Polsce, na Słowacji i w Czechach (Festiwal Jubilaei Cantus w Nowym Sączu, Festiwal Staromiejski w Bratysławie, Festiwal Muzyki Dawnej w  Spisskiej Sobocie, Festiwal Musica Figurata w Zeliv, Międzynarodowy Festiwal Barokowe Eksploracje.)

Zespół instrumentalny Baroque Collegium 1685 zrzesza znakomitych polskich i zagranicznych muzyków nurtu HIP związanych m.in. z  orkiestrą  Musica Florea . Orkiestra  została założona w 1992 roku jako jedna z pierwszych poważnych inicjatyw w dziedzinie stylistycznie świadomej interpretacji muzyki dawnej w Czechach. Jej  założycielem jest  wiolonczelista i dyrygent Marek Štryncl. Repertuar zespołu obejmuje instrumentalną muzykę kameralną, świecką i sakralną muzykę wokalno-instrumentalną, koncerty orkiestrowe i monumentalne, symfoniczne i operowe dzieła od wczesnego baroku do XX wieku. Zespół koncertuje na najważniejszych festiwalach na świecie i współpracuje z wybitnymi solistami i zespołami (m.in.: Haną Blazikovą, Magdaleną Kozeną, Philippe Jaroussky, Nancy Argenta). Otrzymał wiele prestiżowych nagród m.in. francuski Diapason d’Or za nagranie J.D. Zelenki  Missa Trinitatis Sanctissimae .

Baroque Collegium 1685  zainaugurowało swoją działalność w kwietniu 2016 roku, prezentując Oratorium Wielkanocne BWV 249 J.S. Bacha w ramach cyklu Bach200UW w Warszawie na zaproszenie Uniwersytetu Warszawskiego. W 2017 roku Zespół m.in. ponownie gościł w Warszawie, a także inaugurował Międzynarodowy Festiwal Gorczyckiego na Śląsku prezentując Kantaty J.S. Bacha.

W bieżącym roku Zespół podjął współpracę artystyczną z jednym z najwybitniejszych interpretatorów muzyki Bacha na świecie, holenderskim basem – Peterem Kooij.

Aldona Bartnik w 2016 roku ukończyła studia magisterskie na wydziale muzyki dawnej w Królewskim Konserwatorium w Hadze, gdzie doskonaliła swój warsztat artystyczny pod kierunkiem R. Dams, P. Kooij, M. Chance, J. Feldman oraz P. Bertin. Artystka ukończyła również studia licencjackie na dwóch kierunkach – skrzypce oraz śpiew klasyczny we Wrocławskiej Akademii Muzycznej. 

Aldona koncertowała w Stanach Zjednoczonych i Holandii, występując w Lincoln Center New York oraz Boston Early Music Festival, podczas której pod batutą Tona Koopmana wykonała partię solową w Wielkiej Mszy h-moll J.S. Bacha. Jeden z tych koncertów został zarejestrowany na płycie DVD i wyemitowany dwukrotnie przez holenderską telewizję publiczną – NPO cultura. W jej dorobku artystycznym znajduje się sześć solowych albumów dedykowanych polskiej muzyce dawnej. W latach 2013, 2015 i 2017 trzy z nich, nagrane z Wrocław Baroque Ensemble pod kierunkiem A. Kosendiaka, otrzymały nominacje do prestiżowej nagrody Fryderyk. Sopranistka występowała m.in. w Wigmore Hall, Royal Albert Hall, Concertgebouw Amsterdam, BOZAR, Rudolfinum, Utrecht Early Music Festival, MAFestival in Bruges, International Festival Wratislavia Cantans, International Young Artist’s Presentation oraz Festival de Saintes, współpracując z: G. Antoninim, F. Bonizzoni, Ph. Herreweghe, P. van Heyghen, V. Luks, P. McCreesh, A. Parrott, Jos van Veldhoven. 

W sezonie artystycznym 2017/2018 została stypendystką programu Artysta Rezydent, który przyznawany jest przez Polski Instytut Muzyki i Tańca. Sopranistka została również zakwalifikowana do półfinału konkursu wokalnego – Concours Corneille we Francji oraz otrzymała III nagrodę na IV Międzynarodowym Wokalnym Konkursie Muzyk Dawnej „Canticum Gaudium” w Poznaniu, do których przystąpiła jesienią 2017 roku. Jej działalność artystyczna została również doceniona przez prezydenta Miasta Szczecin w postaci Stypendium Twórczego przyznanego na 2018 rok. W najbliższym sezonie ukażą się trzy albumy płytowe z jej solowym udziałem: pierwszy z nich dedykowany polskiej pieśni artystycznej – Melancholia, wydany przez holenderską wytwórnie Zefir records. Pozostałe dwa, przy współpracy z Narodowym Forum Muzyki poświęcone są polskiej muzyce barokowej oraz oratorio A.M. Bononciniego – La Decollazione di S. Giovanni Battista, w którym Aldona realizuje partie Salomé. W planach śpiewaczki znajdują się również nagrania, występy solowe i zespołowe z De Nederlandsche Bachvereniging, Collegium Vocale Gent, Collegium 1704, Wrocław Baroque Ensemble, Dutch Baroque, Wrocław Baroque Orchestra, Fundacją Akademia Muzyki Dawnej oraz solowe koncerty z Jordi Savall oraz włoskim zespołem La Risonanza w Montrealu. 

Marzena Biwo – w latach 2009- 2012 studiowała w krakowskiej Akademii Muzyczniej

w klasie prof. Mieczysława Szlezera i mgr Zbigniewa Pilcha. Jest także absolwentką klasy

skrzypiec barokowych mgr Martyny Pastuszki w Akademii Muzycznej im. Karola

Szymanowskiego w Katowicach (2014). Swoje umiejętności i muzyczne horyzonty

poszerzała na licznych kursach i lekcjach mistrzowskich prowadzonych przez tak

znakomitych profesorów jak Sigiswald Kuijken, Rachel Podger, Pauline Nobes, Antoinette

Lohmann, Kaja Danczowska, Piotr Kwaśny. W dziedzinie muzyki kameralnej swoje

kompetencje poszerzała pod okiem m. in. prof. Petera Holtslaga, mgr Marca Coudle’a,

dr hab. Marcina Szelesta.

Silnie sprecyzowane zainteresowania w dziedzinie muzyki dawnej zaowocowały

podjęciem w bardzo młodym wieku stałej współpracy z najlepszymi orkiestrami

barokowymi w Polsce. Marzena Biwo jest członkiem takich znaczących zespołów jak Arte

dei Suonatori, czy {OH!} Oriestra Historyczna. Równolegle współpracuje lub koncertowała

także z rozmaitymi zespołami muzyki dawnej w kraju i za granicą. Wśród nich znajdują

się: Capella Cracoviensis, Extempore, Ensemble 1756, Accademia dell’Arcadia,

Consortium Sedinum, Parnassos, Il Giardino d’amore, Contrasto Armonico, Sinfonia

Nordica, Orkiestra famd.pl, Goldberg Baroque Ensemble.

Marzena Biwo koncertuje na oryginalnym instrumencie Michaela Götza, pochodzącym z

drugiej połowy XVIII wieku.

Ken Burton jest muzykiem i kompozytorem, dyrygentem chóralnym i orkiestrowym, wokalistą i instrumentalistą (solo i chóry), jurorem chórów telewizyjnych oraz liderem warsztatów. Występuje w radiu i telewizji.

Działalność muzyczna Kena Burtona obejmuje szeroki zakres gatunków i ról na arenie międzynarodowej: na scenie, w telewizji, w radiu oraz w studio.

Regularnie dyryguje dwoma chórami – London Adventist Chorale i Croydon SDA Gospel Choir, a także jest założycielem kilku chórów sesyjnych: zespołu muzyki sakralnej The Adventist Vocal Ensemble (AVE), który występował w największych brytyjskich kanałach telewizyjnych, Voquality Singers (który występował również w trakcie Festiwalu Filmowego w Cannes), trio łączące różne gatunki muzyki klasycznej i gospelu: Dixon, Burton and Billett, a do tego Vocal Creation – nazwa używana do tworzenia filmów muzycznych.

Ken wydał kilka swoich dzieł chóralnych w wydawnictwach Faber Music, Oxford University Press i RSCM, a także jest stałym jurorem w programie Choir of the Year. Pracuje intensywnie jako juror telewizyjny, jako jeden z jurorów dla Channel 4 Gospel Singers of The Year, dla BBC w Songs Of Praise School Choir Of The Year oraz był jednym z sędziów ósmej części nominowanej do nagrody BAFTA serii The Choir: Sing While You Work, prowadzonej przez Garetha Malone’a .

Pojawił się i pracował intensywnie nad niektórymi z największych programów w brytyjskiej telewizji i na arenie międzynarodowej, między innymi: Songs Of Praise (BBC), The X Factor (ITV), The X Factor USA (Fox), Britain’s Got Talent (ITV), Prom At Palace (BBC), Eastenders (BBC), Soul Noel (BBC) i wiele innych. Jego role w programach obejmowały występy, udział solistów, dyrygowanie, aranżowanie, reżyserię muzyczną i produkcję. Jego chór Adventist Vocal Ensemble regularnie uczestniczy w największych świętach roku (Wielkanoc i Boże Narodzenie) dla BBC Radio 2 Good Morning Sunday. Ken przyczynił się w znacznym stopniu do licznych programów w The Hope Channel, międzynarodowym kanale telewizyjnym należącym i zarządzanym przez organizację Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. W 2014 i 2015 roku zaprezentował dwa dziewięcioczęściowe programy muzyczne Music in My Life: with Ken Burton for Life Connect TV, gdzie przeprowadzał wywiady i nagrywał muzykę z wieloma uznanymi i początkującymi muzykami gospel i współczesnej muzyki chrześcijańskiej z całej Europy.

Jego praca nie ogranicza się jednak wyłącznie do gatunku muzyki gospel. Ma również solidne podstawy w zakresie muzyki klasycznej, która była jego przedmiotem studiów. Pracował jako dyrygent, przygotowując chóry do wykonania dzieł na dużą skalę, takich jak Requiem Verdiego i Deutsche Requiem Brahmsa. Prowadził, pisał i aranżował liczne utwory chóralne i orkiestrowe dla orkiestr, w tym London Mozart Players, CBSO, Orchestra Of The Swan i dla różnych orkiestr BBC. Dyrygował orkiestrą i chórem w trakcie sześćdziesiątego dorocznego wykonania Mesjasza Haendla w Metropolitan Baptist Church w Waszyngtonie. W 2012 roku gościł na Proms Plus, prowadząc koncert zawierający między innymi Tippett’s A Child Of Our Time, a także występował na Proms.

Oprócz regularnych działań opartych na występach, był zaangażowany w Kijani Kenya Trust – organizacji charytatywnej z Wielkiej Brytanii, która zbiera fundusze na projekty związane z HIV i ochroną w Kenii. Jego podróże do Kenii obejmowały wizyty w wielu domach dziecka, gdzie prowadzi się edukację muzyczną z sierotami, które często mają okazję występować na scenie w ramach głównego festiwalu muzycznego. W roku 2012, w roku Igrzysk Olimpijskich w Londynie, pracował jako trener wokalny na olimpiadzie kulturalnej Charity Youth Music dla Youth Music Voices w Wielkiej Brytanii, który występował w takich miejscach jak WOMAD i Royal Opera House.

Zespół Śpiewaków Miasta Katowice „Camerata Silesia” to czołowa w Polsce kameralna grupa śpiewacza, utworzona w 1990 r. przez kierującą do dziś zespołem charyzmatyczną i cieszącą się szczególnym uznaniem dyrygentkę Annę Szostak. Zespół przed wszystkim ceniony jest za perfekcyjne wykonania muzyki współczesnej, świetnie odnajduje się także w interpretacjach muzyki dawnej.

Od 2004. r. Camerata Silesia jest miejską instytucją kultury i oficjalnie reprezentuje Katowice, uhonorowane tytułem Miasta Kreatywnego UNESCO w dziedzinie muzyki. 

W ciągu 25 lat swojej działalności Camerata Silesia zdobyła międzynarodową renomę, promując Polskę i Miasto Katowice podczas występów w najbardziej prestiżowych salach koncertowych Europy i Azji m.in.: Royal Festival Hall w Londynie, Gewandhaus w Lipsku, Parco della Musica w Rzymie, Palais de Beaux Arts oraz Le Théâtre Royal de la Monnaie w Brukseli, Concertgebouw w Amsterdamie, Gran Teatro La Fenice w Wenecji, Lanfang Theatre w Pekinie.

Zespół regularnie bierze udział  w międzynarodowych festiwalach, będąc stałym gościem m.in. Warszawskiej Jesieni, Wielkanocnego Festiwalu im. Ludwiga van Beethovena, Festiwalu Chopin i jego Europa czy Wratislavia Cantans, występując zarówno w obsadach kameralnych a capella, jak i w rozszerzonym składzie w dziełach oratoryjno-kantatowych.

Poziom pracy zespołu na niwie międzynarodowej docenił Krzysztof Penderecki, którego Pasję Łukaszową, Polskie Requiem i Siedem Bram Jerozolimy Camerata Silesia współwykonywała pod ręką kompozytora wielokrotnie, m.in. w Münster, Krakowie i Hamburgu, natomiast podczas Warszawskiej Jesieni uczestniczyła w wykonaniu jego Canticum Canticorum. W 2012 zespół w poszerzonym składzie został zaproszony do udziału w przedstawieniach i nagraniach na DVD scenicznej wersji Pasji Pendereckiego w reżyserii Grzegorza Jarzyny.

Pozostając w bliskich relacjach z wieloma najważniejszymi przedstawicielami muzyki współczesnej, Camerata Silesia dokonuje wielu prawykonań utworów najnowszych, niejednokrotnie komponowanych specjalnie dla Zespołu.

Uznaniem międzynarodowej krytyki muzycznej cieszy się nie tylko działalność koncertowa Cameraty Silesia, ale także nagrania płytowe, których zespół ma w swym dorobku już kilkadziesiąt. W 2017 zespół kolejny raz uzyskał nominacje do nagrody Fryderyk – za płytę „Camerata Silesia sings Szymański” z utworami Pawła Szymańskiego wykonanymi pod dyrekcją Anny Szostak oraz płytę „Józef Zeidler: Missa ex D – Musica Sacromontana” z muzyką ze zbiorów sanktuarium na Świętej Górze w Gostyniu, nagraną wspólnie z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyr. J. Maksymiuka.

Wśród najważniejszych przedsięwzięć Cameraty w ostatnim czasie należy wymienić wspólne koncerty z London Baroque Orchestra, prawykonanie Missa Ex tempore Marcela Peresa, czy wykonie Pasji wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego w Londynie wraz z London Philharmonic Orchestra pod dyr. Władimira Jurowskiego.

Od 2014 r. Camerata Silesia realizuje autorski cykl 10 koncertów w nowej siedzibie Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, przedstawiając zróżnicowany repertuar, obejmujący zarówno muzykę poważną jak i tę z pogranicza muzyki jazzowej i rozrywkowej.

Capella Cracoviensis – orkiestra i zespół wokalny – jest jedną z najciekawszych formacji na współczesnej scenie muzyki klasycznej. Wykonuje repertuar od polifonii renesansowej po  romantyczne opery na instrumentach z epoki i przy użyciu historycznych praktyk wykonawczych. Dzięki konsekwentnemu wsparciu Miasta Krakowa realizuje swoje idee artystyczne w sposób bezkompromisowy, na światowym poziomie artystycznym.

CC jest gościem wielu ważnych festiwali i sal koncertowych: Bachfest Leipzig, Schwetzingen SWR Festspiele, Händel Festspiele Halle, Haydn Festspiele Brühl, Opéra Royal Versailles, Theater an der Wien, NOSPR Katowice, Filharmonia Szczecińska, a także w Brukseli, Gandawie, Lwowie, Rydze, Tallinie, Erywaniu, Tibilisi, Kijowie.

CC regularnie zaprasza gościnnych dyrygentów, koncertmistrzów i solistów, takich jak: Evelino Pidó, Christophe Rousset, Alessandro Moccia, Giuliano Carmignola, Paul Goodwin, Andrew Parrott, Paul McCreesh.

Ostatnie nagrania płytowe to opera Adriano in Siria Pergolesiego dla wytwórni Decca (wśród solistów m. in. Franco Fagioli /dyr. J.T. Adamus) Te Deum / Lully & Charpentier na zaproszenie zespołu Le Poème Harmonique (dyr. Vincent Dumestre) oraz motety Bacha (dyr. Fabio Bonizzoni) dla wytwórni Alpha.

CC zrealizowała sceniczne wersje oper: Amadigi Händla, Wesele Figara Mozarta czy Orfeo ed Euridice Glucka, a także sceniczne projekty specjalne: madrygały Monteverdiego w barze mlecznym, pieśni chóralne Mendelssohna w lesie, Sen Nocy Letniej Mendelssohna z udziałem dzieci z dysfunkcjami wzroku w roli aktorów, czy mozart requiem karaoke w reżyserii Cezarego Tomaszewskiego.

Jednym z największych sukcesów CC było wykonanie w Krakowie 27 sierpnia 2016 roku w jeden dzień na historycznych instrumentach kompletu symfonii Beethovena z transmisją radiową na żywo. Wystąpiło 90 instrumentalistów, 44 śpiewaków i 5 dyrygentów z 14 krajów, na widowni zasiadło 2300 osób.

CC powstała w 1970 roku z inicjatywy ówczesnego dyrektora Filharmonii Krakowskiej Jerzego Katlewicza, który dzieło tworzenia przy instytucji zespołu specjalizującego się w wykonywaniu muzyki dawnej powierzył Stanisławowi Gałońskiemu. Z biegiem lat Capella Cracoviensis usamodzielniła się organizacyjnie, grając różnorodny repertuar od średniowiecza po prawykonania muzyki współczesnej. Od listopada 2008 roku dyrektorem naczelnym i artystycznym CC jest Jan Tomasz Adamus.

Chór Filharmonii Śląskiej

Jest jednym z najstarszych chórów filharmonicznych w Polsce. Powstał w 1974 roku z inicjatywy Karola Stryji.

Przez 30 lat zespół prowadził jego twórca, znakomity chórmistrz, prof. Jan Wojtacha. W latach 2004-2009 kierował zespołem Waldemar Sutryk. Obecnie, od sierpnia 2009 roku, czyni to Jarosław Wolanin.

Już w trzecim roku od powstania zespołu chórzyści Jana Wojtachy zostali zaproszeni na prestiżowy festiwal Wratislavia Cantans, na którym wraz z filharmonikami śląskimi wykonali War Requiem Benjamina Brittena. Wizytówką brzmienia i wokalnego kunsztu Chóru Filharmonii Śląskiej stały się kompozycje największych mistrzów wszystkich epok, od polifonii renesansu po muzykę XXI wieku. Do najsłynniejszych dokonań artyści Chóru Filharmonii Śląskiej mogą zaliczyć pierwsze w Polsce prezentacje Snu Geroncjusza Edvarda Elgara oraz Koncertu na chór Alfreda Schnittkego, czy też pierwsze w kontekście liturgicznym wykonanie Missa pro pace Wojciecha Kilara.

Zespół koncertował w najważniejszych ośrodkach muzycznych w Polsce, na Słowacji, w Belgii, Francji, Grecji, Włoszech, Niemczech, Danii, Czechach, Szwajcarii i w Watykanie. Ponawianie zaproszeń na tak cenione festiwale jak Wratislavia Cantans, Festival de La Chaise-Dieu, Warszawska Jesień, Haendelfestspiele w Halle, Arena di Verona, Poznańska Wiosna, Muzyczny Festiwal w Łańcucie, Gliwickie Dni Muzyki Organowej, Festiwal im. Krystyny Jamroz w Busku-Zdroju, Festiwal Polskiej Muzyki Współczesnej we Wrocławiu, krakowski Festiwal Muzyki Dawnej, HMG Festival – Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej im. Henryka Mikołaja Góreckiego w Krakowie, Dni Muzyki Wokalnej im. Adama Didura w Sanoku, jest dla śpiewaków chóru powodem do dumy.

W swej długiej historii Chór Filharmonii Śląskiej koncertował z największymi mistrzami batuty, jak m.in.: Karol Stryja, Mirosław Jacek Błaszczyk, Jan Wincenty Hawel, Jan Krenz, Antoni Wit, Gabriel Chmura, Jacek Kaspszyk, Tadeusz Wojciechowski, Marek Pijarowski, Jerzy Salwarowski, Jerzy Swoboda, Krzysztof Penderecki, Jerzy Maksymiuk, Michael Zilm, Massimiliano Caldi, Mykola Diadiura, Peter Tiboris, Paul McCreesh, Daniel Reuss. Zespół współpracuje z wieloma orkiestrami filharmonicznymi w Polsce oraz z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach.

Repertuar chóru obejmuje kilkaset pozycji z towarzyszeniem orkiestry oraz setki utworów muzyki a cappella. Ta ostatnia zajmuje szczególne ważne miejsce w ostatnich latach działalności zespołu. W programach licznych koncertów a cappella znajduje się szereg utworów polichóralnych oraz prawykonań najnowszej muzyki polskiej.

Chór Filharmonii Śląskiej dokonał wielu nagrań archiwalnych, na płytach utrwalił wszystkie wokalno-instrumentalne dzieła Karola Szymanowskiego i niektóre arcydzieła chóralne Henryka Mikołaja Góreckiego. Płyta z jego Szeroką wodą op. 39 w wykonaniu chóru (DUX 0924) nominowana była do Fryderyka 2013.

W 2014 roku Chór Filharmonii Śląskiej otrzymał Złotą Odznakę Honorową za Zasługi dla Województwa Śląskiego.

Krakowski Kwintet Blaszany – Cracow Brass Quintet powstał w 2002 roku. Jako zespół kameralny stanowi syntezę tradycji muzycznych w Polsce i nowych trendów wykonawczych docierających z całego muzycznego globu, gdzie instrumenty dęte blaszane przeżywają od dawna niesłabnący rozwój. Kwintet jest laureatem nagrody drugiego miejsca w VII Ogólnopolskim Konkursie Zespołów Kameralnych w Warszawie i III nagrody na XIII Międzynarodowym Konkursie Współczesnej Muzyki Kameralnej w Krakowie (2009).

W skład zespołu wchodzą młodzi, utalentowani muzycy współpracujący na stałe z takimi orkiestrami jak Orkiestra Filharmonii Krakowskiej, Orkiestra Filharmonii Narodowej w Warszawie, Orkiestra Filharmonii Śląskiej, Orkiestra Filharmonii w Opolu i NOSPR.

W repertuarze kwintetu znajdziemy utwory Gabriellego, Samuela Scheidta, pełną kompozytorskiego kunsztu muzykę Haendla, genialne dzieła Bacha i Mozarta, a także klasyków XX wieku i uznanego za króla jazzu – Georga Gershwina.

Są to zarówno transkrypcje znanych arcydzieł jak i mistrzowsko napisane utwory na kwintet blaszany. Na osobny program składają się utwory napisane przez takich polskich kompozytorów, jak Witold Lutosławski, Krzesimir Dębski, jak i tych z młodszego pokolenia. Poza działalnością koncertową CBQ bierze udział w koncertach charytatywnych i warsztatach muzycznych.

Cracow Royal Singers to formacja wokalna nawiązująca bezpośrednio do tradycji muzycznych zespołu wawelskich Rorantystów, męskiego zespołu wokalnego ufundowanego przez króla Zygmunta I Starego w 1540 r., który z powodzeniem funkcjonował przez blisko 300 lat! Za cel Cracow Royal Singers obrał sobie promocję najwspanialszych dzieł polskich, topowych, renesansowych i barokowych twórców, będących wspaniałym zabytkiem polskiej historii muzyki, starając się ukazać szerokiej publiczności ich piękno i wysoką artystyczną wartość.

Elementem nadrzędnym w działaniach zespołu jest podjęcie próby możliwie najwierniejszej rekonstrukcji charakterystycznego brzmienia jednego z pierwszych zawodowych zespołów muzycznych w Europie – zespołu Rorantystów. Stąd powierzenie najwyższej linii melodycznej głosom kontratenorowym.

Programy artystyczne Cracow Royal Singers są poparte wnikliwymi badaniami muzykologicznymi dokonanymi w jednym z najcenniejszych archiwów muzykologicznych znajdujących się w Europie – Archiwum Krakowskiej Kapituły Katedralnej na Wawelu.

Croatian Baroque Ensemble jest najbardziej cenionym chorwackim zespołem specjalizującym się w historycznych interpretacjach muzyki baroku i epok sąsiadujących, wykonywanej na oryginalnych instrumentach lub ich replikach. Zespół został założony w 1999 r. i zgromadził grono muzyków młodszego pokolenia – grupę prowadzi ceniona skrzypaczka Laura Vadjon. 

Równolegle z koncertami organizowanymi przy Croatian Music Institute, opatrzonych jasno sprecyzowaną linią programową obejmującą zarówno muzykę chorwacką, jak i krajów obcych, Croatian Baroque są regularnie gośćmi wielu ogólnokrajowych i międzynarodowych festiwali np. Varazdin Baroque Evenings, Korkyra Baroque Festival, Zagreb Baroque Festival, Du­brovnik Summer Festival, International Ba­roque Festival in Melk, Music in old Cracow, Festival delle Nazioni, Citta di Castello, Festival Brezice, Festival of Croatian music in Vienna, Festival of Central European countries in Rome, Tesori musicali Toscani in Pisa, Missiones de Chiquitos in Bolivia, Havana Baroque Festival in Cuba,Tartini Festival in Piran. 

W realizacji swoich programów koncertowych zespół korzysta z renomowanych solistów i dyrygentów – ekspertów w dziedzinie wykonawstwa muzyki barokowej, tak z Chorwacji, jak i zagranicy: Onofri, Mackintosh, Tampieri, Cummings, Niquet, Eggar, Caudle, Häkkinen, Bayl, Brown, Ehrhardt, ter Linden, Gatti, Butterfield, Montanari, Staff, Bayl, King, Ogg. 

W związku z prezentowaną biegłością i czystymi stylistycznie interpretacjami, postrzegani są  przez krytykę, jak i publiczność jako czołowi przedstawiciele chorwackiej kultury muzycznej. 

W repertuarze posiadają muzykę chorwackich barokowych kompozytorów lub tych, którzy z Chorwacją byli związani (Francesco Sponga-Usper, Tomaso Cecchini, Vinko Jelić, Ivan Lukačić, itd.) oraz literaturę powszechną. 

Zespół występuje również w Austrii, Włoszech, Niemczech, Belgii, Hiszpanii, Szwecji, Finlandii, Argentynie, Kubie, Boliwii, Estonii, Francji, Montenegro, Serbii, Bośni i Hercegowinie oraz Słowenii. 

?ukasz D?ugosz – jednen z najwybitniejszych flecist—w s«wiata

Łukasz Długosz uznany jest przez krytyków za jednego z najwybitniejszych flecistów. Jest również najliczniej uhonorowanym w historii polskim flecistą.

Absolwent studiów solistycznych w Hochschule für Musik und Theater w Monachium oraz studiów mistrzowskich w Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse w Paryżu oraz w Yale University w New Haven.

Jest laureatem licznych ogólnopolskich konkursów fletowych oraz zdobywcą czołowych nagród na kilkunastu konkursach międzynarodowych, w tym tak prestiżowych jak: 8. Międzynarodowy Konkurs Fletowy im. Jean Pierre Rampala w Paryżu, 3. Międzynarodowy Konkurs Fletowy im. Carla Nielsena w Odense, 1. Międzynarodowy Konkurs Fletowy im. Theobalda Böhma w Monachium oraz 5. Międzynarodowy Konkurs Fletowy im. Leonardo de Lorenzo w Viggiano.

Koncertuje jako solista i kameralista w kraju i za granicą. Współpracuje z wieloma renomowanymi orkiestrami. Jako solista występował m.in.: w Carnegie Hall, Musikverein Goldener Saal oraz Konzerthaus we Wiedniu, Konzerthaus w Berlinie, Gasteig Carl Orff Saal oraz Herkulessaal w Monachium. Grał pod batutą takich gwiazd jak Zubin Mehta, Mariss Jansons, Jerzy Maksymiuk, Agnieszka Duczmal czy Jacek Kaspszyk. Jest wielokrotnie zapraszany do wykonania koncertu fletowego Krzysztofa Pendereckiego pod batutą kompozytora.

W 2010 roku Łukasz Długosz miał swój debiut fonograficzny z London Symphony Orchestra, z którą nagrał płytę z koncertem fletowym Michaela Colina. Artysta dokonał wielu nagrań archiwalnych, radiowych i telewizyjnych w kraju i za granicą. Jego liczne nagrania płytowe zostały bardzo wysoko ocenione przez krytykę polską i europejską oraz otrzymał szereg nagród fonograficznych, w tym nagrodę International Classical Music Award (ICMA).

Jego koncerty były wielokrotnie transmitowane przez najważniejsze rozgłośnie radiowe takie jak: BBC Radio 3, NDR, SWR, BR4, Deutschland Radio Kultur, Polskie Radio 2, Radio France, RMF Classic.

Na swoim koncie ma szereg prawykonań kompozycji polskich i zagranicznych twórców m.in.: Enjotta Schneidera, Pawła Mykietyna, Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil, Piotra Mossa, Michaela Colina, Pawła Łukaszewskiego i wielu innych.

Jest jurorem ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów fletowych. Prowadzi kursy mistrzowskie na całym świecie. Reprezentuje Polskę na licznych międzynarodowych konwencjach fletowych.

Łukasz Długosz był dwukrotnie nominowany do Paszportów Polityki oraz  nagrody Gwarancje Kultury TVP Kultura. Za swoje osiągnięcia artystyczne otrzymał szereg prestiżowych nagród i stypendiów m.in.: Gasteig Musikpreis, Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Zeit-Preis, Deutsche Stiftung Musikleben.

Za wybitną działalność kulturalną i promocję kultury polskiej Łukasz Długosz został odznaczony srebrnym medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

www.lukaszdlugosz.pl

Hobart Earle

Hobart Earle powszechnie uznawany jest za żywiołowego i pełnego pasji dyrygenta, którego sława sięga kilku kontynentów. Obecnie jest dyrektorem muzycznym oraz głównym dyrygentem Orkiestry Filharmonii Odesskiej. Hobart Earle może poszczycić się pokaźnym dorobkiem koncertowym. Dyrygował znanymi orkiestrami w najbardziej prestiżowych salach koncertowych w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Szwajcarii, Austrii, Hiszpanii, Francji, Grecji, Bułgarii, Rosji, na Węgrzech i Ukrainie. W trakcie swojej kariery Maestro wystąpił m.in. w wiedeńskiej Musikverein, Filharmonii Kolońskiej, Beethovenhalle w Bonn, londyńskiej the Barbican Hall, Auditorio Nacional w Madrycie, Akademii Muzycznej im. Ferenca Liszta w Budapeszcie, sali koncertowej Konserwatorium Moskiewskiego, sali koncertowej Filharmonii Petersburskiej. W Stanach Zjednoczonych Hobart Earle prowadził orkiestry w Carnegie Hall, Centrum Kennedy’ego, Orchestra Hall w Chicago, Davies Hall w San Francisco oraz Parlamencie Narodów w Nowym Jorku. 

W Europie Maestro Earle dyrygował m.in. Wiedeńską Orkiestrą Kameralną, Orkiestrą Tonkünstler z siedzibą w Wiedniu i Sankt Pölten, holenderską Orkiestrą Symfoniczną Noord-Nederlands, Orkiestrą Symfoniczną Bilbao, Orkiestrą della Toscana, Orkiestrą Symfoniczną Sycylii, Ateńską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej oraz Polską Orkiestrą Sinfonia Iuventus z siedzibą w Warszawie. W Stanach Zjednoczonych Hobart Earle prowadził orkiestrę miasta Buffalo w Nowym Jorku, orkiestry symfoniczne Północnej Karoliny, Florydy, Miami oraz Orkiestrę Kameralną San Diego. W Azji gościnnie dyrygował Orkiestrą Symfoniczną Tajpej, Orkiestrą Symfoniczną Tajlandii i Orkiestrą Młodzieżową Azji Południowo-Wschodniej. Prowadził orkiestry podczas nowych inscenizacji przedstawień Królowa Śniegu i Don Kichot w Greckiej Operze Narodowej w Atenach, a także występował w salach operowych w Mińsku, Lwowie, Doniecku i Charkowie. 

Był uczniem Ferdinanda Leitnera w Salzburgu. Ponadto kształcił się pod kierunkiem Leonarda Bernsteina i Seiji Ozawy w instytucie Tanglewood na Uniwersytecie w Bostonie. Hobart Earle studiował dyrygenturę na Akademii Muzycznej w Wiedniu. Ukończył także studia instrumentalne na Trinity College of Music w Londynie, gdzie uczył się gry na klarnecie. Studia z kompozycji na Uniwersytecie Princeton ukończył otrzymując wyróżnienie Magna cum Laude. Zgłębiał tam wiedzę pod kierunkiem Miltona Babbitta, Edwarda Cone, Paula Lansky’ego i Claudio Spiesa. W 2007 roku Akademia Muzyczna w Odessie przyznała mu tytuł Profesora Honorowego, a w 2014 roku magazyn Musical America Worldwide uznał dyrygenta za jedną z trzydziestu najwybitniejszych postaci muzycznych roku.

KAMILA ŚWIĘCICKA

Solistka baletu Gliwickiego Teatru Muzycznego. Absolwentka Państwowej Szkoły
Baletowej w Bytomiu i Uniwersytetu Muzycznego w Warszawie wydziału Pedagogiki
Baletu. Od 2000 r związana z gliwicką sceną. Wystąpiła we wszystkich spektaklach
i premierach GTM. W klasycznym spektaklu baletowym „Dziadek do Orzechów”
w roli Wieszczki Cukrowej, we współczesnych spektaklach baletowych „Zagubieni
w sobie”, „Rzeczy niepokój”, „Chodnik 05”, z którym to spektaklem występowała na
festiwalu „Würzburger Hafensommer” i „Röttinger Festspiele”, w spektaklu
baletowym “Carmen” w roli Carmen i Byka i w “I have a dream” gdzie wcieliła się
w postać Hermii. Występowała m.in. w musicalach “Chicago”, “Zorba”, “Oklahoma”,
„Footloose” – prapremiera europejska, „42nd Street” – prapremiera polska , “Hello
Dolly”, “Ragtime” – prapremiera polska, “Tarzan” – prapremiera polska, “Rodzina
Adamsów” – prapremiera polska. Pracowała pod kierunkiem wybitnych choreografów
m. in. J. Altera , A. Fanta ,J. Niesobskiej, A. Morawca, S. Adamowicz, J. Gębury,
J. Stańka, J.Lewandowskiego, R. Balogha, R. Lybecka i J. Astroma, a jako asystent
choreografa z K. Aleksander – Kmieć, J. Badurkiem, Z. Rudnicką, W. Janickim,
E. Bogdanovich, H, Konwińskim, E. Adamską – Porczyk. Jako pedagog realizuje się,
współpracując z Prywatną Szkołą Baletową im. M. Szewczenko w Gliwicach gdzie
jest nauczycielem tańca klasycznego, współczesnego i jazzowego. Jako solistka
baletu występowała na deskach Opery Śląskiej w Bytomiu występując gościnnie
w spektaklu baletowym ”Kot w butach” i w spektaklu operowym “Carmina Burana”,
z Teatrem Muzycznym Capitol we Wrocławiu, występując w jednej z produkcji, Rewii
Sensacyjnej “Ścigając zło” oraz z Teatrem Polskim w Bielsku Białej, gdzie brała
udział w spektaklu “Sześć wcieleń Jana Piszczyka”.

Współpracuje z Zespołem Śpiewaków Miasta Katowice “Camerata Silesia”, z którym
to występowała w kraju i za granicą, m.in.: w Izraelu w ramach festiwalu “Rok
Polski”,w Tel Awiwie w 2008 r oraz jest autorem choreografii Koncertów
Walentynkowych odbywających się w NOSPR w 2016 i 2017 r.

Stéphane Fuget

Klawesynista i dyrygent. Gry na fortepianie uczył się u Catherine Collard i Jean-Claude’a Pennetiera, na organach u Nicole Pillet-Wiener, na klawikordzie u Ilton Wjunisky, na klawesynie zaś u Christophe’a Rousset, Pierre’a Hantaï i Ton Koopman. Kunszt dyrygencki kształcił pod kierunkiem Nicolasa Brochota, a samodzielnie wykształcił się w kierunku gry na lirze korbowej.
Jednogłośnie przyznano mu pierwsza nagrodę w dziedzinie gry na klawesynie i realizacji basso conitnuo w ramach CNSM w Paryżu. Jest absolwentem Królewskiego Konserwatorium w Hadze i laureatem Międzynarodowego Konkursu Klawesynowego w Brugii.
Stéphane Fuget po raz pierwszy zasłynął współpracując z barokowym i przedklasycznym zespołem L’Entretien des Muses. Ich płyta z triami Haydna, wydana przez Calliope w 2004 r., została jednogłośnie doceniona przez międzynarodowe grono krytyków. Regularnie występuje we Francji i poza jej granicami, współpracując z artystami o międzynarodowej renomie, takimi jak Véronique Gens, Claire Lefilliâtre, Valérie Gabail, Mayuko Karasawa. Jego nagrania regularnie emitowane są w stacjach France Musique, Radio Classique, Deutschland Radio Berlin i inne.
Kolejne lata życia poświęcił na współpracę z najważniejszymi teatrami operowymi świata jako korepetytor śpiewaków. Jednocześnie pracował z takimi dyrygentami, jak Christophe Rousset, Jean-Christophe Spinosi czy Marc Minkovski dla instytucji: Staatsoper and Theater an der Wien
(Wiedeń), DNO (Amsterdam), Liceu (Barcelona), La Monnaie (Bruksela), Leipzig Opera, Royal
Theatre of Drottningholm (Szwecja), Lotte Concert Hall (Seul), Palais Garnier, Opéra Bastille,
Châtelet, Théâtre des Champs-Elysées (Paryż), Capitole (Tuluza), Strasbourg Opera, Bordeaux,
Rennes, Lille, Nancy, Montpellier, itd.
Sophie Von Otter doceniła go jako specjalistę wykonawstwa francuskiego baroku przy produkcji Médée Charpentiera w Operze we Frankfurcie.
W tym samym czasie zaczął gościnnie dyrygować m.in. Le Concert d’Astrée Emmanuelle Haïm w Lille Opera i innych instytucjach. Poprowadził takie opery, jak: Jephthę Carissimiego z Ensemble diX w Paryżu, Czarodziejski flet z Ensemble Opalescences w Fort du Vert-Galant (France), a ostatnio Les Paladins Rameau z Joy Ballet Orchestra w Tokyo.
Chcąc pracować z młodymi artystami założył i rozwinął zajęcia wokalne i klasę opery barokowej w CRR Konserwatorium w Paryżu. Jest to do dziś jedyny taki instytut we Francji. Efektem tego była praca nad realizacją, według własnych założeń, deklamacji i ornamentacji barokowej w kilku produkcjach: Koronacja Poppei i Ulysses Monteverdiego, Semele i Rodelinda Händla, Calisto Cavalliego, Titus Cesti, Psyché Lully’ego i Orfeo Rossiego.
By zebrać efekty swojej pracy, badania i doświadczenie, powołał w 2008 roku nowy zespół
L’Entretien des Muses, oferujący muzykę barokową w swoich własnych, unikatowych wykonaniach. 

Aleksandra  Gajecka-Antosiewicz                                    

Klawesynistka i pianistka, doktor sztuki muzycznej, absolwentka Akademii Muzycznej
im. G. i K. Bacewiczów w Łodzi w klasie prof. Ewy Piaseckiej (1999) oraz prof. Marka Drewnowskiego (2000). W latach 2001-2003 odbyła studia mistrzowskie na Uniwersytecie „Mozarteum” w Salzburgu pod kierunkiem wybitnej klawesynistki prof. Elżbiety Chojnackiej, która wyznaczyła A. Gajecką-Antosiewicz na swoją następczynię
i spadkobierczynię (unikatowego klawesynu E. Chojnackiej oraz wszystkich nut):

„Ucząc, miałam wielką satysfakcję (…) Z jednej [studentki] jestem szczególnie dumna, to Aleksandra Gajecka-Antosiewicz i uważam, że ona będzie moją następczynią. (…) widzę jej entuzjazm i zaangażowanie, ale przede wszystkim możliwości. Ona jest bardzo zdolna i, co ważne, wrażliwa”. [W. Sitarz, rozmowa z Elżbietą Chojnacką”, Musica Electronica Nova, Wrocław, 2011]

W 2015 roku obroniła pierwszą w Polsce pracę doktorską dotyczącą wykonawstwa polskiej współczesnej muzyki klawesynowej (promotor prof. Ewa Piasecka). W marcu 2018, w Pałacu w Rybnej założyła Centrum Współczesnej Muzyki Klawesynowej im. Elżbiety Chojnackiej.

Artystka była stypendystką międzynarodowych szkół i festiwali, gdzie doskonaliła swoją grę pracując z takimi artystami, jak Elżbieta Stefańska, Leszek Kędracki, Czesław Stańczyk, Colin Tilney, Mark Kroll i Ketil Haugsand. Laureatka nagrody specjalnej V Międzynarodowego Festiwalu Pianistycznego im. J. Hofmanna i I. J. Paderewskiego w Nałęczowie (cykl koncertów we Francji) oraz nagrody za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i ochrony kultury Burmistrza Miasta Tarnowskie Góry (2013). Nagrała płyty z dawną i współczesną muzyką klawesynową (F. Couperin, J. Ph. Rameau, A. Vivaldi, M. Sawa, Z. Krauze, B. K. Przybylski, J. Bauer, S. Kaczorowski i in.).

Występuje jako solistka i kameralistka. Posiada w repertuarze szereg dzieł muzyki dawnej, jak i najnowszej, w tym utwory skomponowane specjalnie dla niej. Prezentowała twórczość klawesynową na antenach radiowych i telewizyjnych, podczas festiwali muzycznych
w Polsce, Anglii, Austrii, Francji, Holandii, Niemczech, Norwegii i Słowacji.
Występowała pod batutą takich dyrygentów, jak Jerzy Maksymiuk, Marek Moś, Jurek Dybał, Krzysztof Urbański, Rober Kabara, Massimiliano Caldi, Szymon Bywalec i in. Oprócz działalności koncertowej od 1999 roku zajmuje się pracą pedagogiczną i naukową: prowadzi zajęcia z wykonawstwa muzyki współczesnej w Akademii Muzycznej w Łodzi
oraz jest nauczycielem gry na fortepianie i klawesynie w OSM I i II stopnia w Bytomiu. Jest również autorką artykułów dotyczących muzyki klawesynowej.

Jarosław Kitala

Baryton – absolwent klasy śpiewu solowego Akademii Muzycznej w Katowicach oraz Opera Studio przy Opéra National du Rhin w Strasbourgu; laureat i finalista prestiżowych konkursów wokalnych, m.in. Ady Sari w Nowym Sączu, Adama Didura w Bytomiu,  przesławnego konkursu w hiszpańskim Bilbao czy elitarnego konkursu opery barokowej w Innsbrucku, w Austrii.

Prowadzi aktywną działalność artystyczną; śpiewa koncerty o szerokim zakresie repertuarowym i stylistycznym: recitale kameralne, spektakle oraz koncerty operowe i oratoryjno-kantatowe. W programie posiada liczne partie solowe pozycji operowych i oratoryjnych; partie tytułowe i pierwszoplanowe m.in. w operach:  Alceste  J. B. Lully’ego, Dido and Aeneas H. Purcella, Rinaldo, Giulio Cesare G. F. Händla, Il matrimonio segreto, L’italiana in Londra D. Cimarosy, Le nozze di Figaro, Cosi fan tutti W. A. Mozarta, Il barbiere di Siviglia, La cambiale di matrimonio G. Rossiniego i inne, oraz  w muzyce oratoryjnej, jak: Rappresentazione di Anima et di Corpo E. Cavalieriego, Completorium, Litaniae De Providentia Divina G.G. Gorczyckiego, Juditha Triumphans A. Vivaldiego, Messiah, Jephte, Samson, Judas Maccabaeus G. F. Händla, Magnificat, Weihnachts-Oratorium, Johannes-Passion J. S. Bacha, Te Deum M. A. Charpentiera, Die Schöpfung, Jahreszeiten, Stabat Mater J. Haydna, Requiem, Krönungmesse, Vesperae solennes W. A. Mozarta,  IX Symfonia, Missa in C  L. van Beethovena,  Stabat Mater,  Petite Messe Solennelle G. Rossiniego, Christus, Via crucis F. Liszta, Oratorio de Noël C. Saint-Saensa, Requiem  G. Faure, Stabat Mater K. Szymanowskiego, Magnificat W. Kilara, Beatus vir, III Symfonia Kopernikowska H. M. Góreckiego, Belshazzar’s Feast W. Waltona i wiele innych.

Jako solista występował z wieloma uznanymi zespołami muzycznymi oraz ich wybitnymi kierownikami. Śpiewał m. in. z  Les Talens Liriques, Orchestre Philharmonique de Strasbourg,  Narodową Orkiestrą Polskiego Radia, Orchestre Symphonique de Mulhouse, Orchestre Mozart de Toulouse, Irish Baroque Orchestra, Orkiestrą Kameralną Aukso, zespołem muzyki dawnej Accademia dell’Arcadia, zespołami Filharmonii Śląskiej, Krakowskiej, Sudeckiej, Zabrzańskiej, Słupskiej, Toruńskiej, Zamojskiej, Zielonogórskiej, Jeleniogórskiej, zespołami Opery Śląskiej i Krakowskiej, Teatru La Monnaie w Brukseli, Opéra National du Rhin w Strasbourgu, Opéra National de Lorraine w Nancy,  Opery Nova w Bydgoszczy, Mazowieckiego Teatru Muzycznego w Warszawie, Teatru Muzycznego w Poznaniu i innymi.

Na zagranicznych scenach operowych współpracował z jednymi z najwybitniejszych współczesnych przedstawicieli tej domeny, dyrygentami i reżyserami nazwisk takiej rangi co: Christophe Rousset, Hartmut Haenchen, Daniele Callegari, Constantin Trinks, Rani Calderon,  Marc Soustrot, Antonino Fogliani, Robert Carsen, Olivier Py, Mariame Clément, Laurent Pelly, Marie Eve Signeyrole, Valentina Carrasco i wieloma innymi. 

W swoim dorobku ma również uczestnictwo w wielu cenionych festiwalach i wydarzeniach muzycznych, takich jak.: Europejski Festiwal im. Jana Kiepury w Krynicy, Chopin i jego Europa w Warszawie , Le Festival de Saint Maximin w Marsylii, Colmar fête le Printemps, Generation Baroque, Festival international de Colmar, Fun and Classic w Nowym Sączu, Festiwal im. Krystyny Jamroz w Busku Zdroju, czy Międzynarodowy Festiwal im. Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, którego jest także współorganizatorem i działa jako dyrektor artystyczno-programowy.

Partycypował w kilku projektach fonograficznych, dokonując nagrań płytowych z muzyką polską. Na swoim koncie posiada również udział w dużych realizacjach wideo transmitowanych m.in. przez France Télévision.

Marián Krejčík urodził się w Chrudimiu. Już podczas studiów na Wydziale Prawa Uniwersytetu Karola w Pradze współpracował z zespołami barokowymi: Collegium Marianum oraz Trifolium Musicae, intensywnie poświęcając się autentycznej interpretacji muzyki dawnej. Jako śpiewak Schola Gregoriana Pragensis, pod kierownictwem Davida Ebena, w którego kursach semiologii uczestniczył na Wydziale Sztuki w Pradze, brał udział w wielu nagraniach, które otrzymały prestiżowe nagrody w Czechach i za granicą. W latach 2003-2009 studiował śpiew i uzyskał dyplom u Bjorna Waaga a Elisabeth Glauser w Akademii Muzyki w Bazylei. Podczas studiów uczestniczył ponadto w wielu kursach śpiewu, m.in. pod przewodnictwem Krisztina Laki, Jennifer Larmore i Malin Hartelius. 

Marián Krejčík jako solista regularnie koncertuje w całej Europie z renomowanymi orkiestrami i zespołami, takimi jak: Basel Sinfonietta, Capriccio Basel, Berner Kammerorchester, Orquesta Sinfonica de Granada, Holland Baroque Society, Le Parlement de Musique, Collegium 1704. W sezonie 2008/2009 zadebiutował jako Melisso w Alcine G.F. Haendla w Hans-Otto-Theater w Poczdamie pod kierunkiem Andrea Marcon. W 2009 roku brał udział w Académie Baroque Européenne d’Ambronay, gdzie odnosił sukcesy jako Leporello i Papageno pod batutą Martina Gestera. Oprócz muzyki barokowej, która stanowi najistotniejszą część jego repertuaru, chętnie wykonuje też muzykę romantyczną i współczesną. W sezonie 2013/14 stał się stałym członkiem zespołu Meiningen Theatre, gdzie śpiewał takie role, jak Papageno w Czarodziejskim flecie, Olivier w Capriccio Richarda Straussa, Dr Bartolo w Cyruliku sewilskim i wiele innych.

L’Entretien des Muses

Prowadzony przez dyrygenta Stéphane’a Fugeta zespół  przedstawia bogate i wymowne realizacje muzyczne, sięgające znacznie głębiej niż tylko wykonawstwo dźwięków zapisanych na pięciolinii. 

Zapis partyturowy jest jedynie szkieletem, rodzajem optycznej wizualizacji muzyki. Jego interpretacja powinna stawać się żywa dzięki temu, co nie jest zapisane w nutach: linia melodyczna barokowej kantyleny, mimo obfitej ornamentacji, jest w swoich założeniach deklamacją. By to uwydatnić, głos ludzki musi zrealizować tekst przez wzbogacenie jego strony muzycznej ogromem mikrointerwałów i maleńkich alteracji. Koniec więc z odgrywaniem nut – pora na deklamacyjne podawanie treści. Dzięki temu retoryka osiągnie status królowej, a tekst, nagle komunikatywny, znajdzie się w centrum uwagi. Bardziej dostępny i swobodnie prowadzony przez emocjonalność pieśni, osiągnie tym samym prawo do zawładnięcia sercem słuchacza.

Tomáš Lajtkep uczy się celem zdobycia tytułu magistra w dziedzinie telekomunikacji na Politechnice w Brnie. W trakcie studiów podjął jednak prywatne lekcje śpiewu i bierze czynny udział w kursach mistrzowskich u wielu różnych specjalistów z zakresu wykonawstwa muzyki dawnej. Regularnie współpracuje z zespołami wykonującymi chorał gregoriański, jak i z tymi zajmującymi się muzyką renesansu i baroku. Należą do nich Collegium Vocale 1704 (dyr. Václav Luks), Cappella Mariana (dyr. Vojtěch Semerád), Collegium Marianum (dyr. Jana Semerádová), Schola Gregoriana Pragensis (dyr. David Eben), Ensemble Inégal (dyr. Adam Viktora), Vox Luminis (dyr. Lionel Meunier) i Collegium Vocale Gent (dyr. Philippe Herreweghe).

Poza śpiewaniem Lajtkep gra także na puzonie (tenorowym i basowym) w Capella Ornamentata (dyr. Richard Šeda), doskonaląc swój kunszt na kursach u Francka Poitrineau i Adama Woolfa.

ANDRZEJ LAMPERT

tenor

Urodził się w Chorzowie, gdzie ukończył wydział wokalny Państwowej Szkoły Muzycznej II st., aby następnie studiować w Akademii Muzycznej w Katowicach (2003-2005) na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej. Zainteresowania tą dziedziną zaowocowały wygraniem konkursu „Szansa na sukces”, w którym śpiewał również repertuar klasyczny, wieloma występami w TV oraz nagraniem szeregu płyt, m.in. z zespołem PIN.

W roku 2008 dokonał nagrania, które znalazło się w rozszerzonej wersji albumu „Symphony”, wspólnie z Sarah Brightman. W tym samym roku ukończył z wyróżnieniem wydział wokalno-aktorski Akademii Muzycznej w Krakowie (śpiew solowy u Janusza Borowicza).

Od 2011 roku pozostaje pod stałą opieką wokalną prof. Heleny Łazarskiej. Jest laureatem i finalistą wielu konkursów wokalnych: III Konkursu Wokalnego im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy (nagroda specjalna), XV Konkursu Sztuki Wokalnej im. Ady Sari w Nowym Sączu (II nagroda), XV Imrich Godin International Vocal Competition Iuventus Canti we Vrablach, Słowacja (III nagroda).

W 2013 roku wystąpił w Preisträgerkonzert w ramach Salzburger Festspiele. Dziesiątka nagrodzonych wykonawców wybrana została spośród ponad 1100 uczestników Sommerakademie Mozarteum w Salzburgu. Rok później ponownie został wybrany do dziesiątki najlepszych uczestników Sommerakademie Mozarteum. Zaangażowany przez Operę na Zamku w Szczecinie, wziął udział w jedynym istniejącym nagraniu opery S. Moniuszki Paria (wydawnictwo DUX).

Zadebiutował w 2010 roku na scenie Opery Śląskiej w Bytomiu partią Alfreda w Traviacie G. Verdiego, a w 2013 roku na tej samej scenie wystąpił jako Leński w Eugeniuszu Onieginie P. Czajkowskiego. W 2012 roku zadebiutował w partii Pinkertona w Madamie Butterfly G. Pucciniego na scenie Opery Krakowskiej, zaś w 2013 roku w partii Nemorina w Napoju miłosnym G. Donizettiego oraz w partii Barinkaya w Baronie cygańskim.

Od września 2013 roku Andrzej Lampert jest solistą Opery Krakowskiej. W 2014 roku zaśpiewał partię Alfreda w produkcji Traviaty G. Verdiego w Operze Narodowej w  Montpellier, we Francji. W 2014 roku wykonał w Wiedniu partię Ewangelisty w Pasji św. Mateusza J. S. Bacha pod dyrekcją prof. Conrada Artmuellera. W lutym 2015 roku  wystąpił jako Parys w Pięknej Helenie Offenbacha, zaś  marcu  2015 roku wystąpił w Pasji Jana J. S. Bacha w Salzburgu. W kwietniu tego samego roku uczestniczył wraz z NOSPR w Katowicach w nagraniach partii wokalnych do filmu pod dyrekcją Franka Roosa. 

We wrześniu 2015 roku zaśpiewał w Cyganerii G. Pucciniego jako Rodolfo w Operze Krakowskiej, zaś w grudniu – partię Tamina w Czarodziejskim flecie W. A. Mozarta w operze w Baden w Austrii. W 2016 roku dla krakowskiej sceny przygotował partie Narciso z opery Turek we Włoszech G. Rossiniego, Waltera z opery Tannhäuser R. Wagnera oraz Ernesta z  Don Pasquale G. Donizettiego.

Agnieszka Żarska

Muzykolog, chórmistrz, dyrygent, manager kultury (Instytut Muzykologii KUL – dyplom z wyróżnieniem, podyplomowe studia Zarządzania Kulturą na UJ). Współzałożycielka Szczawnickiego Chóru Kameralnego, inicjatorka i kierownik  projektów artystycznych zespołu, współpracującego z orkiestrami oraz solistami nurtu HIP (Musica Aeterna Bratislava, Musica Florea, Zespół muzyki XVII i XVII wieku Extempore). Pomysłodawczyni i dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu „Barokowe Eksploracje” nagrodzonego w 2015 r. „Perłą Pienin” za promocję Szczawnicy oraz regionu w Polsce i za granicą. W ramach Barokowych Eksploracji Agnieszka Żarska organizuje koncerty oratoryjno-kantatowe, recitale wirtuozowskie oraz polskie premiery barokowych oper: Armida G. Scarlattiego, opera koronacyjna Costanza e fortezza J.J. Fuxa, opera-balet Terpsichore G.F. Händla, opera pasticcio Muzio Scevola – Amadei, Bononcini, Händel.

Jest założycielką i kierownikiem artystycznym międzynarodowego Baroque Collegium 1685. Jako dyrygent zrealizowała  m.in. wybór z Kantat J. S. Bacha, Oratorium Mesjasz oraz Chandos Anthems G.F. Händla (nr 2, nr 6b, nr 8), dzieła C. Monteverdiego, M. A. Charpentiera, M. R. Delalande (Super Flumina babilonis), muzykę środkowoeuropejską: Samuela Capricorniusa, Marcina Mielczewskiego, Mikołaja Zieleńskiego, a  ponadto szeroki repertuar a cappella od chorału gregoriańskiego do muzyki współczesnej,  w tym premierowe wykonania miniatur a cappella, napisanych specjalnie dla Szczawnickiego Chóru Kameralnego.  Wraz ze swoimi zespołami koncertowała na festiwalach w Polsce, Czechach, Węgrzech i na Słowacji, podczas prestiżowych cykli i festiwali takich jak BACH200 UW oraz Gorczycki Festiwal. W bieżącym roku podjęła współpracę artystyczną z jednym z najwybitniejszych interpretatorów muzyki J.S. Bacha na świecie, holenderskim śpiewakiem – Peterem Kooij.

LONDON BAROQUE

Utworzony trzydzieści lat temu w 1978 roku zespół London Baroque jest jednym z najbardziej doświadczonych i najdłużej działających zespołów barokowych na świecie.

Zespół zachwyca żywiołowością i bogactwem swoich wykonań pełnych technicznej doskonałości i muzycznej dojrzałości, której oczekuje ich publiczność. Zespół występował podczas wielu znaczących europejskich festiwali, regularnie pojawiał się w telewizji i na antenie radiowej na całym świecie, odbywał stałe tournee do Japonii i Stanów Zjednoczonych. Jego repertuar obejmuje zarówno dzieła z końca XVI wieku aż do Mozarta i Haydna, jak i utwory zupełnie nieznanych kompozytorów przedstawiane na równi ze znanymi dziełami baroku i wczesnego klasycyzmu.

Sezony koncertowe obejmuje wykonania programów składających się z dzieł dawnej muzyki angielskiej, utworów Mozarta i innych kompozytorów jego epoki. Muzycy występują w całej Europie,   w Kanadzie, Chinach i Singapurze, także z Emmą Kirkby.  

Zespół London Baroque występował na festiwalach muzycznych w Salzburgu, Edynburgu, Bath, Beaune, Inbrucku, Utrachcie, Yorku i festiwalach bachowskich w Stuttgarcie, Ansbach i Lausanne (Lozannie).

Dokonane nagrania dla wytwórni BIS (po długotrwałej i owocnej współpracy z Harmonia Mundi z Francji) uzyskały bardzo pozytywne opinie, zostały nawet określone mianem wzoru (Gramophone, wrzesień 2001), a nagrania sonaty na trio Haendla oraz nagrania kantat Haendla z Emmą Kirkby uzyskały najwyższe pochwały (Goldberg, lipiec 2001, Gramophone, marzec 2001).

London Baroque pojawiał się na ekranach telewizji w Wielkiej Brytanii, Niemczech, Belgii, Austrii, Holandii, Szwecji , Brazylii, Estonii, na Węgrzech oraz w Japonii.

ZYGMUNT MAGIERA

dyrektor artystyczny, tenor

Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Krakowie, gdzie otrzymał również tytuł doktora. Założyciel i szef artystyczny OCTAVA ensemble. Laureat I nagrody oraz nagrody Prezesa Polskiego Radia na XII Ogólnopolskim Konkursie Dyrygentów Chóralnych w Poznaniu (pokonał przedstawicieli wszystkich uczelni muzycznych w kraju) oraz II nagrody w The International Choral Conducting Competition „Towards Polyphony” (po raz pierwszy przyznanej Polakowi w 17-letniej historii turnieju), pokonując przedstawicieli z 6 krajów i 12 miast całej Europy. Otrzymał także nagrodę dla najlepszego dyrygenta podczas 39′ Ogólnopolskiego Turnieju Chórów „Legnica Cantat”. Jako dyrygent współpracował m. in. z Operą Wrocławską (kierownik chóru), Capella Cracoviensis (kierownik artystyczny zespołu śpiewaków), Operą Krakowską (dyrygent, kierownik chóru), Chórem Polskiego Radia, Chórem i Orkiestrą Akademii Muzycznej w Krakowie, Krakowskim Chórem Kameralnym, Chórem Kameralnym Senza Rigore, Kantorei Sankt Barbara oraz Krakowskim Chórem Akademickim Uniwersytetu Jagiellońskiego (najstarszym w Polsce chórem akademickim). Uczestniczył w wielu koncertach, konkursach i najważniejszych festiwalach muzycznych w kraju i za granicą. Dwukrotnie otrzymał Stypendium Ministra Kultury za wybitne osiągnięcia artystyczne oraz osiągnięcia w nauce, a także Stypendium Naukowe Miasta Krakowa oraz Stypendium Twórcze Miasta Krakowa (dziedzina: zarządzanie kulturą). Uczestniczył także w licznych kursach i wykładach dla dyrygentów. Równolegle prowadzi działalność pedagogiczną.

Waldemar Malicki 

Pianista. Gra na fortepianie od piątego roku życia i ciągle sprawia mu to przyjemność. Przeszedł pełny 17-letni cykl kształcenia pianistycznego zdobywając dyplom z wyróżnieniem gdańskiej Akademii Muzycznej. Odmówił rozpoczęcia pracy pedagogicznej i rozpoczął solowe koncertowanie w Europie, obu Amerykach, w  Rosji, Japonii itd. Przez lata był także cenionym kameralistą, partnerem K.A. Kulki, K. Jakowicza, W. Wiłkomirskiej, A. Hiolskiego, T. Żylis-Gary, S. Toczyskiej,  V. Brodskiego oraz najlepszych polskich kwartetów smyczkowych.
Nagrał ponad 40 płyt, co wydaje się w pierwszej chwili liczbą znaczną, ale dla klasycznego muzyka, który przychodzi na nagranie dobrze przygotowany, nie jest to nic specjalnego.
Trzykrotnie (1997 , 2000 i 2003) otrzymał nagrodę polskiego przemysłu fonograficznego „Fryderyk”. W 1999 roku jego płyta została uznana przez miesięcznik Studio za najlepszą płytę roku.
Prowadził krótkie seminaria pianistyczne w  Finlandii, USA, Kolumbii, Meksyku, Islandii i Japonii. I to były jedyne kontakty z pedagogiką w jego życiu.
Był  prezesem – założycielem  Warszawskiego Towarzystwa  im. I. J. Paderewskiego, którego Jerzy Waldorff został Prezesem Honorowym.
Na początku lat 90. rozpoczął współpracę z TV, tworząc m.in. dwa seriale natury edukacyjnej o historii i formie muzyki „Wszystko jest muzyką” oraz „Kształty muzyki”. MEN wydało je na video, a nawet nagrodziło autora medalem KEN za działalność pedagogiczną.
Jego zainteresowania obejmowały wiele gatunków muzycznych: mistyczny koncert muzyki późnego Liszta pt. Katharsis, duet fortepianowy na cztery ręce, kwintet grający tango Astora Piazzolli . Ale już wtedy dawało o sobie znać jego dziwne poczucie humoru i cyniczny dystans wobec historii muzyki. Ten stan znalazł swą formę telewizyjną i sceniczną po spotkaniu z Jackiem Kęcikiem. Pierwsza współpraca przy gali rozdania Wiktorów zaowocowała decyzją o wspólnym tworzeniu nowego rodzaju rozrywki. Najpierw był cykl programów TV pt. „Co tu jest grane”, kilka koncertów w Opolu i Mrągowie, a potem seria nagród: Grand Prix Festiwalu Dobrego Humoru, Wiktor 2009, Telekamera 2011.
Jest współautorem Filharmonii Dowcipu, połączenia muzycznej brawury, humoru i edukacji.
Nie powiedział jeszcze ostatniego słowa i zamierza pracować przez najbliższe lata nad nowymi pomysłami dla dobra publiczności.

Jarosław Meisner

Jarosław Meisner jest absolwentem Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej I i II st. w Bytomiu w legendarnej klasie prof. Pawła Waloszczyka oraz Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie  prof. Michała Mazurkiewicza, którą ukończył z wyróżnieniem w 2018 r. Obecnie jest doktorantem macierzystej uczelni. 

Jest laureatem głównych nagród kilkunastu międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów, m.in: X Międzynarodowy Konkurs Instrumentów Dętych w Brnie, II International Wind Competition – Wilno, Andrejs Jurjans VI International Wind Competition – Ryga, I Międzynarodowy Konkurs Instrumentów Dętych we Lwowie, VI Międzynarodowy Konkurs Instrumentów Dętych Blaszanych w Gdańsku. 

Jest dwukrotnym laureatem stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz stypendystą programu Młoda Polska. Podczas studiów czterokrotnie otrzymywał stypendium Rektora oraz wygrał konkurs na prestiżowe stypendium „Yamaha Scholarship Foundation of Europe”.

Regularnie współpracuje z takimi orkiestrami jak: Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia w Katowicach, Sinfonietta Cracovia, Orkiestra Kameralna Miasta Tychy AUKSO, Orkiestra Akademii Beethovenowskiej, Capella Gedanensis, Polska Filharmonia Bałtycka, Filharmonia Dolnośląska, Filharmonia Gorzowska, Filharmonia Opolska, Filharmonia Szczecińska, Filharmonia Zabrzańska, Filharmonia Rybnicka, Polska Orkiestra Muzyki Filmowej, Warszawska Opera Kameralna, Orkiestra Kameralna Silesian Art Collective. 

W sezonie artystycznym 2014/2015 został zatrudniony w Filharmonii Opolskiej im. Józefa Elsnera na stanowisku: muzyk puzonista. We wrześniu 2017 roku zdał egzaminy do Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, a od kwietnia 2018 roku jest pierwszym puzonistą Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku. Jako muzyk sesyjny brał udział w realizacji nagrań do wielu płyt, jak i rejestracjach archiwalnych. 

Wielokrotnie występował jako solista z towarzyszeniem orkiestr symfonicznych i dętych, m.in: Filharmonia Śląska, Professional Symphonic Band “Rīga”, Vilnus Chamber Orchesra, Polska Młodzieżowa Orkiestra Symfoniczna, Akademicka Orkiestra Dęta, a jako muzyk orkiestrowy występował pod batutą takich dyrygentów, jak: Alexander Liebreich, Michael Zilm, Gabriel Chmura, Tadeusz Strugała, Jacek Kaspszyk, Larry Livingston, Krzysztof Penderecki, George Tschichinadze.

Kasia Moś – reprezentantka Polski podczas 62. Konkursu Piosenki Eurowizji 2017 w Kijowie z utworem Flashlight.

Polska wokalistka. Pochodzi z artystycznej rodziny. Córka dyrygenta, skrzypka i kameralisty, dyrektora artystycznego orkiestry kameralnej AUKSO Marka Mosia oraz Joanny Moś – altowiolistki, malarki, hobbystycznie zajmującej się projektowaniem ubioru. Siostra Mateusza Mosia – skrzypka, kompozytora oraz producenta jej debiutanckiej płyty. Ukończyła szkołę muzyczną im. Fryderyka Chopina w Bytomiu w klasie wiolonczeli i fortepianu. W 2009 roku ukończyła Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej.

Współpracowała z orkiestrą AUKSO przy nagraniu płyty Pawła Mykietyna Pasja Świętego Marka. Zagrała jedną z głównych partii w światowej prapremierze musicalu Król Lear Pawła Mykietyna, która odbyła się na Festiwalu Sacrum Profanum w Krakowie.

Występowała w zespole „The Pussycat Dolls Burlesque Review”. Finalistka III edycji programu „Must Be The Music”. Brała udział w kompozycji Wojciecha Kilara do filmu Krzysztofa Zanussiego Obce ciało. Wystąpiła podczas takich festiwali jak: SPRING BREAK, Carpathie Festiwal, Festiwal TOP TRENDY, Festiwal WOODSTOCK, 52. KFPP w Opolu. Jest twarzą muzycznych reklam LINK4.

W 2015 roku ukazał się jej debiutancki album „INSPINATION”; na płycie znajduje się 13 utworów – to wspólne kompozycje rodzeństwa Moś, połączenie elektroniki i soulu z elementami popu, zaś do współpracy został zaproszony młody producent Essex.

Trzykrotnie brała udział w konkursie polskich preselekcji z utworami – w 2006 roku  I wanna know, w 2016 Addiction i w 2017 Flashlight.

Wybitny polski dyrygent, skrzypek i kameralista. Założyciel i dyrektor artystyczny orkiestry kameralnej AUKSO, a także dyrektor artystyczny festiwalu „Letnia Filharmonia AUKSO” w Wigrach.

Kształcił się w Bytomiu i Katowicach. Jego pedagogami byli Kazimierz Dębicki i Andrzej Grabiec. Założyciel i wieloletni primarius Kwartetu Śląskiego – zespołu, który w krótkim czasie stał się jednym z najwybitniejszych kwartetów smyczkowych w Europie. Wraz z nim wystąpił na prestiżowych festiwalach i najznakomitszych estradach świata, m.in. Konzerthaus w Wiedniu, Concertgebouw i IJsbreker w Amsterdamie, Vredenburg w Utrechcie, Schauspielhaus w Berlinie, Tivoli w Kopenhadze, Tonhalle w Düsseldorfie, deSingel w Antwerpii, Merkin Hall w Nowym Jorku i Jordan Hall w Bostonie.

Z Kwartetem Śląskim dokonał około 30 prawykonań utworów polskich i zagranicznych, z których znakomita większość została dedykowana zespołowi. Artysta ma w swoim dorobku liczne nagrania dla Polskiego Radia i Telewizji, a także dla firm fonograficznych (CD Accord, Olympia, Patridge, Thesis, Wergo). Wiele z nich zostało nagrodzonych – monograficzny album z utworami H.M. Góreckiego zdobył Nagrodę „Fryderyk” (1995). Kolejnego „Fryderyka” (1997) otrzymała płyta z kwartetami K. Szymanowskiego i W. Lutosławskiego. Marek Moś jest laureatem wielu nagród, m.in.: Konkursu Muzyki Współczesnej w Krakowie (1979), Międzynarodowej Trybuny UNESCO w Paryżu (1984, 1988), Związku Kompozytorów Polskich (1994, 2005), Srebrnego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005), czy Nagrody Marszałka Województwa Śląskiego (2005). W roku 2009 otrzymał honorowe obywatelstwo Miasta Tychy.
Poza intensywną aktywnością koncertową i nagraniową, Marek Moś wykłada w Akademii Muzycznej im K. Szymanowskiego w Katowicach.

OCTAVA ensemble – oktet wokalny, uznany przez krytyków muzycznych za jeden z najciekawszych zespołów wokalnych młodego pokolenia szybko ustalił swoją wiodącą pozycję wśród polskich zespołów kameralnych. Wielokrotny zwycięzca licznych festiwali i konkursów wokalnych; wśród zdobytych przez zespół nagród nie zabrakło najbardziej prestiżowej nagrody w dziedzinie polskiej chóralistyki Grand Prix 39 edycji „Legnica Cantat”.

Szerokie zainteresowania artystyczne OCTAVA ensemble pozwalają zespołowi sięgać po każdego rodzaju muzykę, od twórczości renesansowej po awangardowe koprodukcje z udziałem Krzysztofa Pendereckiego i Aphex Twin (Europejski Kongres Kultury, Wrocław 2011) albo Portishead i Goldfrapp (inauguracja nowej odsłony Trance na festiwalu Misteria Paschalia).

Specjalizację OCTAVA ensemble stanowi jednak muzyka XVI i XVII wieku. Zespół wpisuje się w trend historycznego wykonawstwa muzyki dawnej nagrywając płyty z utworami z przełomu renesansu i baroku (Missa Pulcherrima Pękiela – nominacja do nagrody FRYDERYK 2010, Missa Octava Hasslera – wyróżniona pochwalną recenzją przez brytyjski miesięcznik „Gramophone” – najbardziej liczący się magazyn o muzyce klasycznej na świecie), a także tworząc wyjątkowy projekt AD RADICES MUSICÆ – po raz pierwszy w Polsce przywracając regularne wykonywanie kompozycji polifonicznych we właściwym dla nich kontekście przedsoborowej liturgii.

Każdy występ OCTAVA ensemble zyskuje niezwykłą przychylność publiczności i krytyki.

Kierownictwo artystyczne nad zespołem sprawuje Zygmunt Magiera.

więcej na: octavaensemble.com

DCIM101MEDIADJI_0132.JPG

ODESSA PHILHARMONIC ORCHESTRA

Odessa, jedno z najpiękniejszych miast na wybrzeżu Morza Czarnego, legitymuje się godną uwagi historią kultury. Jako ogromny port i dom dla 1,3 miliona ludzi, Odessa jest dziś   ośrodkiem wielokulturowym, dysponującym jednym z najszerszych w regionie zapleczy etnicznych. Od Gruzinów po Greków, Armeńczyków po Żydów, od Rosjan po Bułgarów – te społeczności i wiele, wiele innych stają się integralną częścią tego kosmopolitycznego miasta, którego dziedzictwo sięga ku zachodowi tak jak dorobek Francji czy Włoch. Już w końcu XIX stulecia Odessa była wielkim centrum kulturalnym, odwiedzanym przez wiele osobistości świata muzyki. Wybitny pedagog wiolinistyki Piotr Stoliarsky wraz ze swoim uczniem Davidem Oistrakhem i Nathanem Milsteinem rozpoczynają katalog najlepiej znanych „muzycznych dzieci Odessy”. Tutaj dorastali także pianiści – Emil Gilels i Sviatoslav Richter oraz Shura Cherkassky, który urodził się przy ulicy Puszkina, w jednej z najbardziej barwnych dzielnic miasta. 

Współcześnie Filharmonia w Odessie czerpie z tych tradycji – większość członków orkiestry jest absolwentami lokalnego Konserwatorium, a połowa z nich trafiła doń wprost ze Szkoły im. Stoliarskiego. Orkiestrę założono w roku 1937. W czasach sowieckich zespół pracował w swojej siedzibie pod okiem takich dyrygentów, jak Aleksandr Gauk, Kirill Kondrashin, Nathan Rachlin, Yuri Temirkanov, Kurt Sanderling, Fuat Mansurov, Saulius Sondeckis, Arvid Jansons, Mariss Jansons. Gościli tu także wybitni soliści – David Oistrakh, Emil Gilels, Mstislav Rostropovich, Viktor Tretiakov, Yuri Bashmet, Nikolai Petrov, Maxim Vengerov, Vadim Repin i Evgeny Kissin. Zaznaczyć warto, że pod wpływem tej polityki, Odessie próbowano przykleić etykietę ośrodka jedynie regionalnego – w przeciwieństwie do zespołów z Moskwy czy St. Petersburga, nie pozwalano grywać filharmonikom poza granicami ZSRR.  

Wraz z odzyskaniem przez Ukrainę niepodległości, rola Orkiestry z Odessy wzrosła; już w 1993 roku Rząd Ukrainy nadał temu zespołowi status Filharmonii Federalnej. Jest to tym samym jedyna instytucja o takim statusie działająca poza Kijowem. Było to efektem niezwykłego postępu, jaki poczyniła Orkiestra po dwóch latach pracy z  Hobartem Earlem. Jest to jedyna orkiestra ukraińska, która grała zarówno za Oceanem Atlantyckim jak i poza równikiem. Od 1992 roku, orkiestra wraz z  Hobartem Earlem wzięła udział w 21 tournée zagranicznych, podróżując tym samym do piętnastu obcych krajów, występując w tak prestiżowych salach jak Musikverein w Wiedniu, Filharmonia w Kolonii, Beethovenhalle w Bonn, Barbican Hall w Londynie, National Auditorium w Madrycie, Wielkiej Sali Konserwatorium Moskiewskiego, Wielkiej Sali Towarzystwa Muzycznego w St. Petersburgu, Carnegie Hall w Nowym Jorku i w Kennedy Center w Waszyngtonie, Orchestra Hall w Chicago, Davies Hall w San Francisco oraz w General Assembly of the United Nations. Poza regularnymi koncertami w Odessie, zespół wraz z Hobartem Earlem grywa w innych miastach Ukrainy, w tym odbył 14 tras koncertowych do Kijowa. 

Dziś publiczność w Odessie uznaje osiągnięcia Orkiestry jako swoją dumę, a dowodzą temu pełne sale koncertowe przy kolejnych projektach. Orkiestra nagrała pod batutą Hobarta Earle’a serię płyt Muzyka Ukrainy dla brytyjskiej wytwórni ASV. W ramach tych wydań ujęte zostały niezarejestrowane wcześniej kompozycje twórców ukraińskich. Wykonanie V Symfonii Piotra Czajkowskiego w 2001 roku w wiedeńskim Musikverein zostało nagrane przez Radio Austriackie i uhonorowane nagrodą Best Classic Album 2002 w ramach Just Plain Folks Music Awards w Hollywood. Nagranie live koncertu jubileuszowego Myroslava Skoryka (na 75. urodziny) w Odessie zostało z kolei wybrane przez Klausa Heymanna i Naxos CEO jako Ulubione nagranie Płytowe Prezesa Naxos Records 2014. 

W czerwcu 2002 roku status orkiestry ponownie wzrósł – Prezydent Ukrainy Leonid Kuczma podpisał dokument o przyznaniu jej statusu narodowej, czyniąc ją tym samym jedyną z takim statusem poza stolicą kraju. 

Ciągłe postępy Ukraińskiej Filharmonii w Odessie, osiągane pod wodzą jej amerykańskiego szefa, Hebarta Earl, należy określić jako historię niepodobną do jakiejkolwiek innej, jaka w ostatnich latach obiegła muzyczny świat. 

Gramophone Magazine

Ich brzmienie było wprost hipnotyczne – obdarzone bogatą, kremową fakturą mogącą konkurować z którymkolwiek z zespołów Berlina czy Wiednia i tak przyciągające uwagę jak czyni się to ponaglającym szeptem.

The Independent, Londyn

Często we wschodnioeuropejskich orkiestrach dominują smyczki, a “drewno”  pozostawione często zostaje samo sobie… Nie tak działa jednak Filharmonia w Odessie: w niej jest iskra genialności w relacjach między poszczególnymi sekcjami, co czyni z odeskich filharmoników świetny zespół. 

Sunday Times, Perth, Zachodnia Australia

… II Symfonia Brahmsa pełna była niezmiernej intensywności, odporności na naprężenia wewnętrzne i niesłabnącego poczucia sensu 

The Financial Times, Londyn

Jednolitość brzmienia smyczków była wprost zdumiewająca…

The Washington Post

To, co ma do zaoferowania Orkiestra Filharmonii w Odessie może być z powodzeniem porównywane do najlepszych zjawisk muzycznych na całym świecie. Taka precyzja w smyczkach jest słyszana rzadko. Zdarza się to nawet rzadziej “wielkim orkiestrom”, żeby osiągnąć taki balans barwy w najdzikszych momentach muzyki. 

Rheinische Post, Duesseldorf

PIOTR  OLECH – kontratenor

Ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej im. St. Moniuszki w Gdańsku w klasie śpiewu prof. Piotra Kusiewicza. Jest także absolwentem Wydziału Wychowania Muzycznego Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. Swoje umiejętności wokalne doskonalił podczas licznych kursów mistrzowskich u takich artystów, jak Paul Eswood, Kai Wessel, Stephen Taylor czy członków zespołu wokalnego The King’s Singers.

Współpracuje z Warszawską Operą Kameralną, Operą Narodową w Brnie (Oberon w Śnie nocy letniej B. Brittena), a także z polskimi i zagranicznymi filharmoniami oraz orkiestrami i zespołami kameralnymi, m.in. Concerto Polacco, Wrocławska Orkiestra Barokowa, Akademie fur Alte Muzik Berlin, Concerto Köln, Capella Cracoviensis, Solamente Naturali, Ensemble Polyharmonique, Il Tempo, Musica Aeterna, Ars Cantus, Harmonia Sacra, Consortium Sedinum, {Oh!} Orkiestra Historyczna.

Koncertuje z takimi dyrygentami i instrumentalistami, jak Marek Toporowski, Paul McCreesh, Władysław Kłosiewicz, Andrew Parrott, Jan Tomasz Adamus, Konrad Junghänel, Paul Goodwin, Andreas Spering, Jarosław Thiel, Roberto Balconi, Fabio Bonizzoni, Nicolas Parle, goszcząc na znaczących festiwalach muzycznych w Polsce i za granicą (Belgia, Czechy, Francja, Hiszpania, Holandia, Litwa, Niemcy, Portugalia, Słowacja, Szkocja, Włochy i in.). Bardzo ceni sobie również stałą współpracę z zespołem Collegium Vocale Gent i Philippe Herreweghe.

Piotr Olech ze szczególnym upodobaniem wykonuje muzykę barokową, jednak bardzo chętnie sięga po utwory klasyczne, wczesnoromantyczne, a także współczesne (ma na swoim koncie prawykonania utworów m.in. Pawła Łukaszewskiego). Bierze udział w nagraniach płyt CD dla takich wytwórni, jak CD Accord, DUX, Sony Music Polska, Bearton, Musicon. Trzy płyty zostały uhonorowane nagrodą przemysłu fonograficznego Fryderyk a kilka z nich otrzymało nominacje do tej nagrody.

Równolegle z działalnością koncertową Piotr Olech zajmuje się pracą pedagogiczną. Jako adiunkt pracuje w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz w Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Zapraszany jest do prowadzenia wykładów i kursów mistrzowskich poświęconych wykonawstwu wokalnej muzyki barokowej.

Tomasz Orlow

Organista, improwizator, pedagog, organolog i organmistrz. W latach 1993-1998 odbył studia w Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, w klasie organów prof. J. Gembalskiego, uzyskując dyplom z wyróżnieniem i ocenę celującą z recitalu dyplomowego. Podczas studiów brał udział w mistrzowskich kursach interpretacji organowej prowadzonych m.in. przez prof. R. M. Stangier, prof. I. Ella, prof. F. Klinda, prof. A. Isoir, prof. W. Zerer, prof. L. Lohmann. W latach 1999/2000, jako stypendysta Fundacji Kultury, doskonalił swoje umiejętności improwizatorskie w Robert-Schumann-Musikhochschule w Düsseldorf, w klasie improwizacji organowej prof. Wolfganga Seifena. Tomasz Orlow jest zwycięzcą III Międzynarodowego Konkursu Organowego im. J. P. Sweelincka w Gdańsku w 1997 r., gdzie uzyskał II nagrodę (pierwszej nie przyznano) oraz laureatem I Międzynarodowego Konkursu Organowego w Warszawie w 1997 r. (wyróżnienie). W roku 2005 obronił rozprawę doktorską zatytułowaną Improwizacja jako sztuka kreatywna w aspekcie repliki, rekonstrukcji i interpretacji dzieła muzycznego i otrzymał tytuł doktora sztuki muzycznej przyznany przez Akademię Muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Koncert przewodowy był pierwszym w Polsce w całości improwizowanym recitalem organowym. W roku 2014 otrzymał tytuł doktora habilitowanego. Rozprawa habilitacyjna dotyczyła analizy zagadnień organologicznych, konserwatorskich oraz artystycznych, związanych z rekonstrukcją historycznych organów piszczałkowych kościoła pw. św. Doroty w Trzcinicy oraz interpretacją europejskiej literatury organowej okresu XVI-XVIII wieku. Tomasz Orlow prowadzi żywą działalność koncertową w kraju i za granicą związaną przede wszystkim z upowszechnianiem sztuki improwizacji organowej i fortepianowej (nagrania CD improwizowanych koncertów live). Tomasz Orlow jest pracownikiem Instytutu Muzyki Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Śląskiego w Cieszynie. Wykłada interpretację literatury organowej, improwizację organową i fortepianową. Jest autorem wykładów i publikacji poświęconych improwizacji i organologii. Prowadzi kursy improwizacji organowej i fortepianowej w kraju i za granicą. Jest twórcą programu nauczania improwizacji organowej dla szkół II stopnia. Współpracuje z Zespołem Śpiewaków Miasta Katowice Camerata Silesia uczestnicząc w projektach muzycznych i teatralnych oraz prawykonaniach najnowszych dzieł współczesnych śląskich kompozytorów. Poświęca się również pracy organmistrzowskiej i organologicznej (badawczej i dokumentacyjnej), realizując projekty konserwatorskie i rekonstrukcyjne zabytkowych instrumentów. 

Orkiestra smyczkowa „ Śląskie Smyki” to świetna wizytówka Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Tarnowskich Górach. Młodzi muzycy są rozpoznawalni w lokalnym środowisku. Uświetniają imprezy szkolne, mają za sobą koncerty na zamku w Starych Tarnowicach, w Pałacu w Rybnej, w Bibliotece i Ośrodku Kultury w Tąpkowicach, w Górnośląskim Centrum Rehabilitacji w Reptach Śląskich, w Hotelu Gołębiewskim i Amfiteatrze im. Stanisława Hadyny w Wiśle, Starochorzowskim Domu Kultury w Chorzowie i podczas Koncertów Promenadowych w Amfiteatrze w Parku Miejskim w Tarnowskich Górach. Orkiestra współpracuje z Uniwersytetem Trzeciego Wieku w Tarnowskich Górach i Stowarzyszeniem „Plasterek”.

Orkiestra koncertowała także poza granicami naszego kraju – w miejscowości Tettnang w Niemczech. Młodzi orkiestrowicze, występując pod batutą pani Alicji Pacześniak-Słoty, zdobyli w 2015 roku wyróżnienie w Ogólnopolskim Festiwalu Orkiestr w Będzinie, oraz dwukrotnie I nagrodę w Wojewódzkim Konkursie Muzycznym „ Estrada Młodych”. Orkiestra współpracuje z Mateuszem Meisnerem, pianistą, pedagogiem, animatorem kultury i sztuki, doktorantem Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie w dziedzinie dydaktyki muzycznej.

SONY DSC

Alicja Pacześniak-Słota jest skrzypaczką, kameralistką i aktorką Teatru Rita, absolwentką Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie skrzypiec prof. Romana Reinera oraz studiów podyplomowych w klasie kameralistyki ad.dr.hab. Arkadiusza Kubicy na Akademii Muzycznej w Katowicach. Swoje umiejętności solistyczne  doskonaliła podczas licznych kursów i warsztatów muzycznych w Polsce i za granicą m.in. w Rzeszowie, Łańcucie, Krakowie, Oberstdorfie, Reichenau, Insbrucku, oraz podczas studiów u prof. Ivana Straussa w Pradze, natomiast grę w zespole kameralnym u prof. Petera Bucka w Stuttgarcie. Była pierwszą skrzypaczką kwartetu Post Scriptum. Zespół zdobył wyróżnienie w Międzynarodowym Konkursie Kwartetów Smyczkowych im. Leoša Janáčka w Brnie, Bräuer-Optik Spezialpreis fur Kammermusik w Oberstdorfie, oraz I Nagrodę Thomastic-Infeld- Preis w Konkursie Interpretacji XV Internationale Sommerakademie Prag-Wien-Budapest w Reichenau . W latach 2006-2009 była członkiem grupy pierwszych skrzypiec Filharmonii Bohuslava Martinu w Zlinie (Czechy). Swoje bogate doświadczenie zawodowe przekazuje dzieciom i młodzieży  Państwowej Szkoły Muzycznej w Tarnowskich Górach, prowadząc klasę skrzypiec i zespół instrumentalny oraz inicjując działania artystyczne w zakresie szeroko pojętej kultury. W roku 2017 otrzymała Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za pełną oddania pracę pedagogiczną.

Tworząc własne projekty artystyczne współpracuje z artystami oraz instytucjami samorządowymi i innymi podmiotami: Urzędem Miejskim w Tarnowskich Górach, Burmistrzem Miasta Tarnowskie Góry, Tarnogórskim Centrum Kultury, z Biblioteką i Ośrodkiem Kultury w Tąpkowicach, z Uniwersytetem Trzeciego Wieku w Tarnowskich Górach, ze Stowarzyszeniem „Plasterek” i Starochorzowskim Domem Kultury w Chorzowie.

Jest reżyserką koncertów i spektakli multimedialnych „Muzyka łączy pokolenia” oraz „W krainie bajek”, a także  koncertów edukacyjnych dla przedszkoli.

Sesja portretowa

Natalia Pasiecznik

Urodzona w Równem na Ukrainie, naukę gry na fortepianie rozpoczęła w wieku 3 lat,
następnie uczyła się w szkole dla dzieci szczególnie uzdolnionych we Lwowie. Muzyczną
edukację kontynuowała w Konserwatorium Muzycznym im. Mykoły Łysenki we
Lwowie, na studiach podyplomowych w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w
Warszawie pod kierunkiem Andrzeja Stefańskiego oraz w Królewskiej Akademii
Muzycznej w Sztokholmie u Staffana Schei. Jest laureatką Konkursu Pianistycznego
„Nordic” w Nyborg (Dania, 1998) i Konkursu Pianistycznego w Cincinnati (USA, 1999),
a w 2001 roku otrzymała nagrodę specjalną w Międzynarodowym Konkursie
Pianistycznym im. Umberto Michelego w Mediolanie.
Artystka posiada bardzo bogaty repertuar, który wykonuje nie tylko na współczesnym
fortepianie, lecz także na instrumentach z epoki, występując zarówno jako solistka, jak i
kameralistka. Koncertowała w całej Europie, USA, Japonii i Argentynie pod batutą takich
dyrygentów, jak Christopher Hogwood, Jewgienij Swietłanow, Arie van Beek, Jacek
Kaspszyk, Marek Moś, B. Tommy Andersson, Robert Stehii. Występowała gościnnie w
wielu słynnych salach koncertowych, m.in. Suntory Hali w Tokio, Berwaldhallen i
Konserthuset w Sztokholmie, De Singel w Antwerpii, Auditori Winterthur w Barcelonie,
Musikhalle w Hamburgu czy Teatro Colón w Buenos-Aires. Współpracowała z
wybitnymi orkiestrami, np. ze Swedish Radio Symphony Orchestra, Mozarteumorchester
Salzburg, Orchestre d’Auvergne, oraz była zapraszana na prestiżowe festiwale w Polsce i
poza jej granicami.
Nagrywała zarówno dla rozgłośni radiowych, telewizyjnych, jak też znanych wytwórni
płytowych: Opus 111, Naxos, Pro Musica Camerata, Musicon. Jej solowy album „The
fourth dimension” z muzyką Jana Sebastiana Bacha i Oliviera Messiaena otrzymał
najwyższą ocenę (pięć gwiazdek) magazynu „Muzyka 21″. Płytę z pieśniami Mozarta,
nagraną z siostrą, Olgą Pasiecznik, uhonorowano Nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida.
Ich kolejny wspólny projekt Chopin – Complete Songs, wydany przez Naxos w Roku
Chopinowskim 2010, został wysoko oceniony przez krytyków „Gramophone”,
„Diapason” i „Ruchu Muzycznego”. Ostatni projekt – CD „Consolation” (BIS Records),
który promuje muzykę ukraińskich kompozytorów, nagrała ze znanymi muzykami krajów
skandynawskich.
Prowadziła mistrzowskie kursy pianistyczne we Włoszech, w Polsce oraz na Ukrainie.
Była wielokrotnie zapraszana jako juror międzynarodowych fortepianowych konkursów.
Jest Dyrektorem Instytutu Ukraińskiego w Szwecji.

OLGA PASIECZNIK (Pasichnyk) 

Urodziła się na Ukrainie. Studiowała fortepian i pedagogikę muzyczną w rodzinnym Równem. Studia wokalne odbyła w Kijowskim Konserwatorium. W czasie studiów podyplomowych w Warszawskiej Akademii Muzycznej im. F. Chopina w 1992  roku zadebiutowała na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej, a cztery lata później na scenie Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu jako Pamina. Od tego czasu zaczęła się jej prawdziwa kariera międzynarodowa.

Ma na swoim koncie ponad 40 partii m. in. w operach Monteverdiego, Glucka, Händla, Mozarta, Webera, Bizeta, Rossiniego, Verdiego, Pucciniego, Biset’a, Debussy’ego, Czajkowskiego oraz kompozytorów współczesnych. Role te przyniosły jej wielkie uznanie krytyki i  publiczności. Występuje także w repertuarze kameralnym oraz w recitalach z siostrą, pianistką Natalią Pasiecznik, licznych koncertach oratoryjnych i symfonicznych we wszystkich niemal krajach Europy, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii i Australii. Odnosiła sukcesy, śpiewając w słynnych salach koncertowych i na wielu prestiżowych scenach operowych, takich jak m.in. Opéra Bastille, Théâtre des Champs-Élysées, Théâtre du Châtelet, Salle Pleyel (Paryż), Concertgebouw (Amsterdam), Palais des Beaux-Arts, Théâtre Royal de la Monnaie (Bruksela), Komische Opera, Konzerthaus (Berlin), Auditorio Nacional de Música, Teatro Real (Madrid),  Bayerische Staatsoper (Monachium), Wiener Koncerthaus, Theater an der Wien (Wieden), Lincoln Center (Nowy York), Suntory Hall (Tokio), Opera Flamandzka (Antwerpia), Opera Holenderska (Amsterdam), Grand Théâtre de Genève, Opery Narodowe w Warszawie i Helsinkach. 

Wielokrotnie współpracowała z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, Sinfonią Varsovią, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Belgii, Luksemburga, Filharmonii Monachijskiej, Boston Symphony Orchestra, Teatro del Maggio Musicale Fiorentino (Florencja), Orquesta Nacional de España i RTVE (Hiszpania), Das Neue Orchester (Kolonia), Concerto Köln, The English Concert, European Union Baroque Orchestra, Academy of Ancient Music, Wiener Symphoniker, Orchestre Philharmonique de Radio France, Orchestre National de France, Les Musiciens du Louvre Grenoble, La Grande Écurie et La Chambre du Roy, Orchestre Colonne (Francja), Akademie für Alte Musik Berlin, Freiburger Barockorchester, Orkiestrą XVIII wieku, z zespołem Concerto Vocale, Collegium Vocale Gent i in., pod batutą takich mistrzów, jak m. in. Harry Bicket, Ivor Bolton, Frans Brüggen, Jean-Claude Casadesus, Marcus Creed, Paul Mc Creesh, Charles Dutoit, René Jacobs, Roy Goodman, Heinz Holliger, Philippe Herreweghe, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Jean-Claude Malgoire, Alessandro de Marchi, Marc Minkowski, John Nelson, Peter Neumann, Kazushi Ono, Sakari Oramo, Andrew Parrott, Krzysztof Penderecki, Trevor Pinnock, Marc Soustrot, Andreas Spering, Christoph Spering, Marcello Viotti, Antoni Wit, Massimo Zanetti.

Artystka jest laureatką międzynarodowych konkursów wokalnych w s’Hertogenbosch -Holandia (1994 – II nagroda), im. Mirjam Helin w Helsinkach (1999 – II nagroda) oraz im. Królowej Elżbiety w Brukseli (2000 – III nagroda, nagroda specjalna w dziedzinie muzyki oratoryjnej oraz nagroda publiczności). Została wyróżniona także w Polsce – Paszportem tygodnika „Polityka” (1997), trzykrotnie nagrodami polskiego przemysłu fonograficznego Fryderyk w 1997, 2004 i 2018 roku, nagrodą Orfeusz festiwalu „Warszawska Jesień” (1999), Złotym Krzyżem Zasługi (2001) oraz Nagrodą im. A. Hiolskiego (2004) za najlepszą kobiecą rolę operową (Melizanda w operze Debussy’ego – Peleas i Melizanda, Teatr Wielki – Opera Narodowa). W 2005 i 2010 roku została nominowana przez międzynarodowy magazyn operowy Opernwelt do tytułu „Najlepsza śpiewaczka sezonu artystycznego” za rolę Almireny (Händel – Rinaldo) i Roxany (Szymanowski – Król Roger). W 2006 roku artystka otrzymała także nagrodę monachijskiego festiwalu Opernfestspiele, w 2007 – nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida, w roku 2011– doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego a w 2012 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. W swoim dorobku fonograficznym ma ponad 50 CD i DVD, które nagrała m.in. dla firm Dabringhaus und Grimm, Harmonia Mundi, Naxos  i Opus 111.

Mia Pečnik (ur. 2000 r.) od 8 roku życia nieprzerwanie uczy się gry na fortepianie pod opieką profesor Ivanki Kordić. Aktualnie jest doskonale rokującą studentką czwartego roku na Vatroslav Lisinski High School of Music w Zagrzebiu. 

Jako solistka, w duetach fortepianowych oraz jako interpretatorka koncertów z orkiestrą symfoniczną występowała na terenie całej Chorwacji, w Europie i USA: w Belgii (Bruksela i Wavre), Serbii (Beograd, Šabac), Słowacji (Košice), Niemczech (Hagen, Aachen, Bonn, Düren, Köln), Słowenii (Radlje ob Dravi), Włoszech (Rzym, Cortemilia, Alba, Gorizia, Trieste, Brescia), Węgrzech (Budapeszt, Vac), Austrii (Salzburg), Hiszpanii (Madryt, Marbella) i w Wielkiej Brytanii (Londyn) oraz w Stanach Zjednoczonych w Weill Recital Hall przy Carnegie Hall w Nowym Jorku.

W wieku 15 lat zagrała swój debiut z Orkiestrą Filharmonii w Zagrzebiu (koncerty C. Saint- Saënsa) w Sali Koncertowej im. Lisinskiego pod batutą  Pavle’a Dešpalja. Rok później ponownie gościła w Zagrzebiu wykonując Koncert fortepianowy a-moll op. 16 E. Griega (dyrygował Veton Marevci). Koncert ten doczekał się transmisji live w chorwackich mediach. W ubiegłym roku z kolei wystąpiła z towarzyszeniem Orkiestry Symfonicznej Chorwackiego Teatru Narodowego z Filipem Pavišić. Niedawno zaś w Chorwackim Instytucie Muzycznym wykonała wraz z innymi muzykami z Zagrzebia Koncert fortepianowy a-moll KV 414 W.A. Mozarta. 

Mia Pečnik doskonali swój kunszt pianistyczny pod okiem czołowych pianistów, tj. Dang Thai Son (Wietnam), Jacques Rouvier, Eugen Indjic (Francja), Yurij Kot, Milana Chernyavska (Ukraina), Konstantin Bogino, Igor Lasko, Vladimir Viardo, Yuri Bogdanov (Rosja), Đorđe Stanetti, Ida Gamulin, Kemal Gekić, Danijel Detoni, Srđan Čaldarević, Ruben Dalibaltayan (Chorwacja), Andreas Weber (Austria), Heribert Koch, Andreas Frölich, Lev Natochenny, Grigory Gruzman (Niemcy), Michael Davidov and Leonel Morales (Hiszpania). 

Zdobyła w sumie 25 pierwszych nagród i 13 nagród specjalnych w ogólnokrajowych i międzynarodowych konkursach przeznaczonych dla solistów i kameralistów. Jako laureatka Grand Prix na American Fine Arts Festival – International Concerto Competition w  2017 roku oraz jako zdobywca pierwszej nagrody w Debut International Piano Competition 2017 dwukrotnie wystąpiła w słynnym Carnegie Hall w Nowym Jorku. 

W tym roku została zwycięzcą Nagrody „Oscar of knowledge”, przyznawanej najlepszym studentom przez Ministerstwo Nauki i Edukacji Republiki Chorwacji. Przyznano jej także nagrodę miasta Sveta Nedelja za specjalny wkład w rozwój muzyki. 

Alla Pozniak – mezzosopran – należy dziś do grona najbardziej interesujących artystów. W wieku 6 lat rozpoczęła swoją edukację muzyczną jako pianistka, jednak później zrezygnowała z fortepianu na rzecz śpiewu – w tej dziedzinie jest absolwentką Charkowskiego Konserwatorium, które ukończyła w 1997 roku. 

Po zdobyciu nagród w Dvorak International Competition w Czechach w 1997 roku i w Międzynarodowym Konkursie w Alchevsku w 1999 roku, artystka dołączyła w 2004 roku. do zespołu solistów Narodowej Opery Ukraińskiej w Kijowie. Od tego czasu wykonuje wszystkie czołowe partie mezzosopranowe w dziełach: Aida G. Verdiego (Amneris), Trubadur G. Verdiego (Azucena), Bal maskowy G. Verdiego (Ulryka), Nabucco G. Verdiego (Fenena), Samson i Dalila C. Saint-Saënsa (Dalila), Gioconda A. Ponchiellego (Laura i Ciecca), Złoto Renu R. Wagnera (Erda), Walkiria R. Wagnera (Frika), Borys Godunov M. Musorgskiego (Maryna), Chowańszczyzna M. Musorgskiego (Marfa), Carska narzeczona (Luibasha) M. Rimskiego-Korsakowa, Dama pikowa P. Czajkowskiego (Polina), Mazepa P. Czajkowskiego (Liubov) i Kniaź Igor A. Borodina (Konchakovna). 

Jej repertuar koncertowy obejmuje Requiem G. Verdiego, kantatę Aleksander Nevsky S. Prokofiewa, II i VIII Symfonię G. Mahlera, IX Symfonię L. van Beethovena, Stabat mater G. Pergolesiego oraz Magnificat, Pasję wg. św. Jana, Pasję wg. św. Mateusza i Mszę h-moll J.S. Bacha. 

Gościnnie występowała m.in. w Berliner Doom (Requiem G. Verdiego), w Mikhailovsky Theatre w St. Petersburgu (Ulryka w Balu maskowym), Tokio (Amneris w Aidzie, Maryna w Borysie Godunovie), we Francji na Festiwalu muzycznym La Chaise-Dieu (Requiem G. Verdiego, VIII Symfonia G Mahlera) oraz w Warszawie (Azucena w Trubadurze). 

Antonina Ruda

Z wykształcenia organistka, dyrygent i pedagog, z zawodu śpiewaczka-kameralistka. Ukończyła z wyróżnieniem studia na Akademii Muzycznej w Krakowie na Wydziale Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej oraz studia podyplomowe  na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach o specjalności Menedżer kultury. W latach 2011/12 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W 2013 r. zdobyła wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym we Vrablach. W 2015 r. brała udział w Akademii Bachowskiej pod kierownictwem Kaia Wessela.

Specjalizuje się w wykonawstwie muzyki oratoryjno-kantatowej. Z powodzeniem odnajduje się zarówno w zawiłościach renesansowej polifonii jak i solistyczno-kameralnym repertuarze wieków późniejszych. Wzięła udział w pierwszym polskim nagraniu motetów Jana Sebastiana Bacha pod kierownictwem Fabio Bonizzoniego (Alpha 199). 

Współpracuje z takimi dyrygentami jak Jan Tomasz Adamus, Andrew Parrott, Claudio Cavina, Ottavio Dantone, Christophe Rousset, Jana Semerádová, Skip Sempé, Robert Hollingworth, czy Matteo Messori. Od 2012 r. związana z Capellą Cracoviensis, z którą występowała na wielu koncertach w kraju i za granicą, a także na prestiżowych festiwalach m.in. Misteria Paschalia, Opera Rara, Händel-Festspiele Halle, Bachfest Leipzig, Svatováclavský hudební festiwal, Festiwal Bachowski w Świdnicy. 

Andreas Scholl

Kontratenor

Andreas Scholl wydał serię niezwykłych nagrań solowych: Wanderer – płyta z niemieckimi pieśniami we współpracy z pianistką Tamar Halperin, O Solitude – muzyka Purcella nagrana wspólnie z Accademia Bizantina, która w 2012 roku otrzymała nagrodę magazynu muzycznego BBC, Arie dla Senesino, Bohaterowie – płyta z ariami Haendla, Mozarta, Hassego oraz Glucka, Bankiet Muzyczny Roberta Dowlanda. Inne ważne publikacje zawierają Kantaty Bacha nagrane wspólnie z Kammerorchester Basel, Motety Vivaldiego wspólnie z Australijską Orkiestrą Brandenburską, oraz Arcadia – kolekcja rzadkich oraz niepublikowanych kantat rzymskich kompozytorów – wszystko wydane przez wytwórnię Decca. Jego dyskografia zawiera także pozycje nagrane dla Deutsche Grammophon – Solomon oraz Saul Haendla wspólnie z Paulem McCreeshem oraz Stabat Mater Vivaldiego nagrane dla Harmonia Mundi; Maddalena ai piedi di Cristo włoskiego kompozytora Antonio Caldary oraz Crystal Tears – pieśni Johna Dowlanda, angielskiego kompozytora, wirtuoza lutni. Jego wydane DVD zawierają produkcje Giulio Cesare (dla Decca oraz Harmonia Mundi), Rodelinda (Warner) oraz Partenope (Decca). Jego najnowsze nagranie wydane przez Sony, Small Gifts of Heaven, będące wynikiem współpracy z Dorothee Oberlinger oraz Ensemble 1700, jest zbiorem arii J.S. Bacha na głos altowy.

Jego najnowsze nagranie wydane przez Sony, Small Gifts of Heaven, jest zbiorem arii J.S. Bacha na głos altowy jest wynikiem współpracy z Dorothee Oberlinger oraz Ensemble 1700.

Najważniejsze wydarzenia tegorocznego sezonu obejmują nowy recital solowy zatytułowany The Twilight People w Wigmore Hall, program zawierający dzieła J.S. Bacha i Arvo Pärta z Rundfunk Sinfonieorchester pod batutą Vladimira Jurowskiego, koncerty z okazji 30-lecia Australian Brandenburg Orchestra w ramach 2019 Sydney Festival oraz powrót do roli Bertarido (Rodelinda) w nowej produkcji Clausa Gutha w Operze Frankfurckiej pod kierownictwem Andrea Marcona.

Do najważniejszych ról operowych należy zaliczyć główną rolę w Giulio Cesare w Teatrze w Paryżu oraz w 2012 roku na Festiwalu Salzburskim (wspólnie z Cecilią Bartoli) oraz jako Bertarido (Rodelinda) na Festiwalu Operowym w Glyndebourne i w Metropolitan Opera (Nowy York) – wspólnie z Renée Fleming. Jego występom koncertowym towarzyszyły Filharmonicy z Berlina, Filharmonia Nowego Yorku, Narodowa Orkiestra Holenderska, Bostońska Orkiestra Symfoniczna, Filharmonia Drezdeńska, Berlińska Orkiestra Barokowa (Akademie für Alte Musik Berlin), Freiburska Orkiestra Barokowa, orkiestra barokowa Academy of Ancient Music. W 2005 roku Andreas Scholl, jako pierwszy kontratenor, został zaproszony do występu w trakcie ostatniej nocy największego festiwalu muzyki klasycznej – Proms.

Urodzony w Niemczech Andreas Scholl swoją przygodę z muzyką rozpoczynał w Kiedricher Chorbuben. Później kształcił się pod okiem Richarda Levitta oraz René Jacobs w Schola Cantorum Basiliensis (Bazylea, Szwajcaria). Nominowany do nagrody Grammy, zdobywca wielu nagród i wyróżnień, w tym Nagrody Kulturalnej Stanu Hessen, którą odebrał wraz z żoną, pianistką, Tamar Halperin.

SINFONIETTA CRACOVIA

Orkiestra Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa

Sinfonietta Cracovia to zespół z najwyższej półki, charakteryzujący się precyzją i elastycznością orkiestry kameralnej również w symfonicznym składzie. Początki dziejów Sinfonietty Cracovii wiążą się ściśle z powstaniem zespołu Młodzi Kameraliści Krakowscy. Wysokie umiejętności, zaangażowanie muzyków i świeżość interpretacji przy życzliwym wsparciu Państwa Elżbiety i Krzysztofa Pendereckich zaowocowały w 1994 roku nadaniem zespołowi statusu orkiestry miejskiej oraz nowej nazwy – Orkiestra Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa Sinfonietta Cracovia, pod którą funkcjonuje do dzisiaj. Sinfonietta współpracowała z plejadą najwybitniejszych artystów z całego świata, wśród których znaleźli się m.in. Krzysztof Penderecki, Antoni Wit, Jerzy Maksymiuk, Lorin Maazel, Valery Gergiev, Rudolf Buchbinder, Gidon Kremer, Maxim Vengerov, Rafael Payare, Gábor Boldoczki, Dmitry Sitkovetsky, Ilya Gringolts, Mischa Maisky, Julian Rachlin, Xavier de Maistre, Tabea Zimmermann, Grigorij Żyslin, Richard Galliano i inni. Przez 20 lat oblicze Orkiestry kształtował znakomity skrzypek, altowiolista i pedagog Robert Kabara. W latach 2001-2009 jej pierwszym dyrygentem gościnnym był John Axelrod. W lipcu 2014 roku kolejny rozdział w historii zespołu zaczął pisać ceniony dyrygent, muzyk Filharmonii Wiedeńskiej i animator życia kulturalnego Jurek Dybał. Dzięki staraniom nowego dyrektora Orkiestra zaangażowała się w wiele nowatorskich przedsięwzięć promujących muzykę nową ‒ i nie tylko, stopniowo wyrastając na jeden z najbardziej dynamicznych europejskich zespołów, szczególnie ceniony za mistrzowskie wykonania muzyki współczesnej. W ostatnich latach Orkiestra zintensyfikowała swoją działalność koncertową, znacznie zwiększając ilość występów poza granicami kraju. Zespół koncertował m.in. w Chinach, Holandii, Finlandii, Niemczech, Czechach i Wiedniu. Jednym z najważniejszych osiągnięć Sinfonietty Cracovii w ostatnim czasie jest dokonanie polskiej premiery Concertino per tromba e orchestra Krzysztofa Pendereckiego w serii światowych prawykonań z udziałem Gábora Boldoczkiego oraz nagranie we współpracy z węgierskim trębaczem płyty Oriental Trumpet Concertos (Sony Classical) pod dyrekcją Jurka Dybała. W styczniu 2017 roku album otrzymał jedną z najbardziej prestiżowych nagród fonograficznych świata: International Classical Music Award (w kategorii „Muzyka współczesna”), a następnie wyróżniony został nagrodą niemieckiego przemysłu muzycznego ECHO Klassik. We współpracy z pianistą Szymonem Nehringiem zespół zarejestrował ponadto ‒ pod batutą Krzysztofa Pendereckiego i Jurka Dybała ‒ album Fryderyk Chopin. Piano Concertos (DUX) wyróżniony Pizzicato Supersonic Award oraz  nagrodą Joker magazynu Crescendo. W kwietniu 2017 roku stanowisko nowego Honorowego Gościnnego Dyrygenta Sinfonietty Cracovii objął cieszący się międzynarodowym uznaniem wenezuelski mistrz batuty ‒ Rafael Payare.

Mieczysław Szcześniak

Mieczysław Szcześniak urodził się 9 lipca 1964 roku w Kaliszu. Już jako sześciolatek śpiewał w zespole Ikary, a jako nastolatek rozpoczął współpracę z wrocławskim zespołem Funk Factory, z którym w 1984 roku zarejestrował swe pierwsze nagrania dla Polskiego Radia w Szczecinie. Występował w przeglądach piosenki, m.in. „Śpiewać każdy może” i w Ogólnopolskim Młodzieżowym Przeglądzie Piosenki we Wrocławiu, a w 1985 roku pojawił się w konkursie Debiutów na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, gdzie otrzymał główną nagrodę im. Anny Jantar. W 1987 roku rozpoczął studia w Katowicach na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej oraz wystąpił na Międzynarodowym Festiwalu Jazz Jamboree. W 1989 roku zaśpiewał na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki Sopot ’89, gdzie zdobył główną nagrodę Bursztynowego Słowika oraz Nagrodę Dziennikarzy. Brał udział w wielu festiwalach, m.in.: Festiwal Złoty Orfeusz w Bułgarii – I miejsce oraz nagroda Mister Elegantiarum, Festiwal Intertalent w Austrii – I miejsce i Grand Prix, Festiwal Cesme w Turcji – I miejsce oraz FIDOF w Nashville w USA – Złota Płyta Miasta Muzyki.

Jego debiutancki album Niby nowy ukazał się w 1990 roku. Przez kolejne dwa lata występował z recitalem, w którym znalazły się standardy jazzowe, soul i blues. Od 1993 roku związał się z nurtem muzyki chrześcijańskiej. W  1997 roku podpisał kontrakt z koncernem Pomaton EMI. Pierwszym jego owocem był album Czarno na białym. W 1999 roku nagrał z Edytą Górniak utwór Dumka na dwa serca do filmu Ogniem i mieczem oraz reprezentował Polskę w Międzynarodowym Konkursie Piosenki Eurowizja ’99 w Izraelu. W 2000 roku ukazał się nowy album zatytułowany Spoza Nas.  W nagraniach wzięli udział m.in.: gwiazda sceny jazzowej, perkusista Lenny White, brazylijski gitarzysta Paulinho Garcia, pianista Reynaldo Ceballo Hechavarria, Mika Urbaniak, Jose Torres, bracia Golcowie oraz Kayah.  Artysta wziął też udział w nagraniu piosenek do filmu W pustyni i w puszczy z muzyką Krzesimira Dębskiego.  Latem 2001 roku uczestniczył w nagraniach płyty Mężczyźni kobietom, z której dochód został przeznaczony na badania mammograficzne i rehabilitację osób po mastektomii.  W marcu 2002 ukazała się płyta z serii „Złota Kolekcja”, na której obok największych hitów ukazały się także nagrania wcześniej niepublikowane.  W  latach 2003-2004 roku wokalista wziął udział w nagraniu polskiej wersji hymnu Unii Europejskiej – Ody do radości, występował na koncercie z okazji 25-lecia pontyfikatu papieża Jana Pawła II, wziął udział w nagraniu albumu z kolędami Raduj się świecie oraz w nagraniu albumu Słowa, który ukazał się w rocznicę urodzin Jana Pawła II. 

W roku 2006 miała miejsce premiera nowego albumu artysty, zatytułowanego Zwykły cud.  W tym samym roku powstał międzynarodowy projekt „Poland. Why Not?” Do Polski zaproszono najsłynniejszych kompozytorów oraz producentów muzycznych ze Stanów Zjednoczonych, twórców największych światowych przebojów takich artystów jak: Celine Dion, Whitney Houston, Barbara Streisand. Do udziału w tej muzycznej produkcji, obok innych polskich artystów, został zaproszony również Mieczysław Szcześniak, gdzie wspólnie z Wendy Waldman, zdobywczynią nagrody Grammy za kompozycję Save The Best For Last, wziął udział w specjalnym koncercie.

W 2007 roku Mieczysław Szcześniak został uhonorowany nagrodą „Złota Kaczka” za najlepszą piosenkę Dumka na dwa serca w specjalnej, jubileuszowej edycji magazynu Film – Gala 50-lecia. W roku 2008 ukazały się kolejne płyty z jego udziałem: Czekanie,  Wasowski na jazzowo, Polish Love Songs Ever, The Best Film Ever.

ANNA SZOSTAK

Dyrygent, pedagog. Jest absolwentką Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Śląskiego i doktorem habilitowanym sztuki w zakresie dyrygentury. Stworzyła i prowadziła kilka zespołów wokalnych, z którymi zdobywała nagrody na festiwalach polskich i zagranicznych. Największe jednak uznanie zyskała jako dyrektor i dyrygent założonego przez siebie w 1990 roku Zespołu Śpiewaków Miasta Katowice Camerata Silesia. Zespół ten, złożony z solistów wokalistów, wykonując pod jej kierunkiem zarówno utwory wokalne a capella, jak i wokalno-instrumentalne, prowadzi aktywną działalność koncertową i nagraniową, honorowaną prestiżowymi nagrodami, i zdobywając uznanie krytyki w kraju i za granicą. 

fot. Marta Ignatowicz-Sołtys
www.martaignatowicz.com

Paulina Tkaczyk

Doktor sztuk muzycznych w dyscyplinie artystycznej instrumentalistyka. Absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie klawesynu prof. Bogumiły Gizbert-Studnickiej oraz Hochschule für Musik we Freiburgu w klasie klawesynu i pianoforte prof. Roberta Hilla (dyplomy z wyróżnieniem). Ukończyła również studia podyplomowe w Hochschule für Musik und Theater w Monachium w klasie klawesynu prof. Christine Schornsheim, uzyskując Dyplom Koncertowy. Studiowała także grę na flecie barokowym traverso u prof. Karla Kaisera oraz u prof. Michaela Schmidta-Casdorffa. Swoje umiejętności rozwijała na wielu mistrzowskich kursach klawesynowych i fletowych. Pracowała wtedy pod kierunkiem takich profesorów jak: H. Dreyfus, K. Gilbert, C. Tilney, B. van Asperen, R. Kohnen, J. Christensen, I. Wjuniski, W. Kłosiewicz, B. Kuijken, J. Ogg, R. Brown.

W 2003 roku zdobyła wyróżnienie na Konkursie Klawesynowym Wyższych Uczelni Niemieckich w Saarbrücken. Za szczególne osiągnięcia artystyczne otrzymała Nagrodę Edukacyjną Miasta Krakowa, Stypendium Twórcze Miasta Krakowa, „Sapere Auso” Małopolskiej Fundacji Stypendialnej, Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP „Młoda Polska”, Stypendium DAAD Deutscher Akademischer Austausch Dienst.

W 2002 roku założyła zespół „Cantica Sacra”, następnie „Musica Graziosa” oraz „Finesis Trio” w 2008 roku. Współpracuje również z wieloma zespołami polskimi i zagranicznymi.

Prowadzi kursy i wykłady poświęcone wykonawstwu muzyki dawnej. W obszarze jej zainteresowań repertuarowych znajduje się także muzyka współczesna. Koncertuje jako klawesynistka, pianistka i flecistka w kraju i za granicą. Brała udział w wielu prestiżowych festiwalach i koncertach w Polsce, Francji, Niemczech, Słowacji i Szwajcarii – były to między innymi: XXIX Festiwal Pianistyki Polskiej w Słupsku, XIII Ogólnopolski Festiwal „Tydzień Talentów w Tarnowie”, Tynieckie Recitale Organowe, Muzyka w Starym Klasztorze w Łodzi-Łagiewnikach, „Tempus Paschale” w Lublinie, Gliwicki Festiwal Bachowski, III Festiwal Cichej Muzyki w Toruniu, 32. Międzynarodowy Festiwal „Muzyka
w Starym Krakowie”, XIX Festiwal Muzyki Dawnej w Zamku Królewskim w Warszawie,
XI Międzynarodowy Festiwal Organowy w Zakopanem, XVI i XVII Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej w Wolsztynie, „Letnie Podgórskie Koncerty”
w Krakowie, VIII Festiwal „Muzyka na Szczytach”, XIII Międzynarodowy Festiwal Muzyki Kameralnej i Organowej w Wasilkowie, Mikołowskie Dni Muzyki, V Międzynarodowy Festiwal „Polart”, Festiwal im. G. G. Gorczyckiego, XXIII Międzynarodowy Festiwal Muzyki Kameralnej i Organowej w Jędrzejowie, koncerty w cyklu „Wieczory Wawelskie” oraz wielokrotnie w festiwalach: „Młodzi Artyści w Krakowie”, Dni Bachowskie, Festiwal de Musique Baroque d’Auvergne  (Francja). 

W swoim dorobku fonograficznym posiada trzy płyty: debiutancką – solową płytę
Ch. S. Binder: Sei Suonate per il Cembalo op.1 (DUX Recording Producers, 2014 r.) ; Amor Sacro Amor Profano (Ëvoe Records, 2015 r.) nagraną z Europejską Kameralną Orkiestrą Barokową „Il Giardino d’Amore” oraz Słońce zaklęte w dźwiękach Hiszpanii i Włoch (MP-Studio, 2017 r.) zarejestrowaną przez zespół „Finesis Trio”, którego jest członkiem.

Ma na swoim koncie również pierwszą publikację książkową Stylistyczna różnorodność
w twórczości Christlieba Siegmunda Bindera na przykładzie zbioru Sonat Klawesynowych op. 1 – między barokiem a klasycyzmem (Musica Iagellonica, 2017 r.). Festiwal Muzyka na Szczytach

Laura Vadjon

„Pierwsze skrzypce” Chorwacji w zakresie wykonawstwa muzyki dawnej. Laura Vadjon jest dyrektorem artystycznym i koncertmistrzem Croatian Baroque Ensemble. Od 1999 r. stale koncertuje z zespołem w kraju i za granicą, prezentując muzykę zapomnianych twórców barokowych. Pracowała z najbardziej cenionymi wykonawcami muzyki dawnej na świecie, tj. Catherine Mackintosh, Hervé Niquet, Richard Egarr, Werner Ehrhardt, Laurence Cummings, Philipp Pickett i Stefano Montanari. Występowała z zespołami z całego świata: New London Consort, Le Concert Spirituel, London Handel Orchestra, L’arte del Mondo, Florilegium i Canzona. Od 2010 r. jest koncertmistrzem Balkan Baroque Band.

Koncertuje i z sukcesami nagrywa płyty zarówno jako solistka, jak i kameralistka. Uznaje się ją za znaczący autorytet w zakresie wczesnego baroku włoskiego oraz w wykonawstwie dzieł Händla i Mozarta. Jako skrzypaczka wyróżnia się charakterystycznym, wyszukanym  stylem gry, przez co znana jest ze swoich oryginalnych i pomysłowych interpretacji ukazujących ją jako konesera dramaturgii i sugestywności przekazu muzyki barokowej. 

Jako laureatka licznych nagród, m.in. Nagrody Milka Trnina and Porin, występowała w ponad dwudziestu krajach – w całej Europie, w Rosji, Japonii, Ameryce, na Kubie. Vadjon jest także profesorem Akademii Muzycznej w Zagrzebiu, gdzie uczy historycznej interpretacji muzyki kameralnej XVII i XVIII wieku. Ponadto prowadzi klasę skrzypiec barokowych w letniej szkole tańca barokowego i muzyki  Aestas Musica w Varaždin. 

Gra na autentycznym instrumencie datowanym na rok 1759 autorstwa Giovanniego Battisty Guadagniniego, włoskiego lutnika. 

Od 2016 roku Laura Vadjon jest Dyrektorem Korkyra Baroque Festival. 

dr Jarosław Wolanin

Kierownik artystyczny i dyrygent Chóru Filharmonii Śląskiej

Doktor sztuki w zakresie dyrygentury, absolwent Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach w dwóch specjalnościach: w zakresie dyrygentury chóralnej dyplom z wyróżnieniem uzyskał w klasie prof. Jana Wojtachy (2002), a gry na saksofonie – w klasie Bernarda Steuera (2003). Wcześniej ukończył z wyróżnieniem Państwową Szkołę Muzyczną I i II st. w Sanoku w klasie saksofonu Wiesława Brudka. Laureat wielu konkursów muzycznych. W roku akademickim 2001/2002 stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Od roku 1999 prowadził rozmaite chóry na Górnym Śląsku. Od 2003 roku jest dyrygentem Orkiestry Sinfonietta Sonora Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. W latach 2006-2008 prowadził zajęcia z dyrygowania w Instytucie Jazzu. Od 2003 roku prowadzi również działalność dydaktyczną w szkołach muzycznych w zakresie nauczania gry na saksofonie.

Od 2001 roku związany zawodowo z Chórem Filharmonii Śląskiej, najpierw jako artysta chóru, później jako kierownik artystyczny i dyrygent zespołu. Funkcję tę objął w drodze konkursu w sierpniu 2009 roku. Od tego czasu przygotowywał chór do występów z największymi mistrzami batuty, jak m.in.: Mirosław Jacek Błaszczyk, Jan Wincenty Hawel, Jan Krenz, Antoni Wit, Krzysztof Penderecki, Jerzy Maksymiuk, Marek Pijarowski, Tadeusz Wojciechowski, Juozas Domarkas, Mykola Diadiura, Michael Zilm, Massimiliano Caldi, Paul McCreesh, Daniel Reuss.

Istotnie poszerzył repertuar Chóru Filharmonii Śląskiej w zakresie muzyki a cappella, od muzyki dawnej po współczesną, od chorału gregoriańskiego aż po muzykę dwu- i trzychórową. Dokonał wielu prawykonań najnowszej muzyki polskiej. Jako dyrygent koncertuje na festiwalach muzycznych w Polsce. Występował również w Niemczech, Czechach i Francji.

W 2014 roku odznaczony Srebrną Odznaką Honorową za Zasługi dla Województwa Śląskiego.

Aleksandra Zamojska – sopran

Aleksandra Zamojska otrzymała wyksztalcenie w PSM w Kielcach w klasie skrzypiec
i śpiewu, studiowała w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie prof. Zdzisławy Donat, a następnie w salzburskim Mozarteum. Jeszcze jako studentka AM w Krakowie pracowała w Operze Kameralnej w Warszawie wykonując głównie muzykę polskiego baroku i dzieła Monteverdiego. Wielokrotnie nagradzana m.in. na konkursach: im. Lucii Popp w Bratysławie, im. Ady Sari w Nowym Sączu, w Dusznikach-Zdroju oraz w Schwetzingen. Dwukrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki w latach 1991-1998, jak również Ministerstwa Austrii 1999-2001. W 2011 roku w Wiedniu została uhonorowana nagrodą „Złotej Sowy” za działalność artystyczną  upowszechniającą kulturę polską za granicą. Swą działalność artystyczną rozpoczęła w Theatre des Champs-Èlysses w Paryżu jako Królowa Nocy i w Montpellier jako Pamina ( Marc Minkowski). Następnie na zaproszenie Gerarda Mortier wzięła udział w projekcie „Wolf”  w reżyserii Alaina Platel wraz z Klangforum Wien; z tym spektaklem odbyła tournee po Europie. W 2002 roku pod dyrekcją Minkowskiego w Montpellier  śpiewała w Chrystusie na Górze Oliwnej Beethovena,  a podczas festiwalu Ruhrtriennale w Drabinie Jakubowej Schönberga pod batutą Kenta Nagano. W roku 2004 zadebiutowała w Kawalerze srebrnej róży na Festiwalu w Salzburgu, a w 2006 (podczas roku mozartowskiego) jako Madame Herz (Dyrektor teatru) i Bastienne (Bastienne i Bastien). Brała udział w przedstawieniach Opery Bastille i Garnier jako:  Xenia w Borysie Godunowie Musorgskiego (reż. Francesca Zambello); Ninetta w Miłości do trzech pomarańczy Prokofiewa (reż. Gilbert Deflo); Amor w Orfeuszu i Euridice Glucka (reż. Pina Bausch); Zerlina w Don Giovannim Mozarta (reż. Michael Haneke), Gianetta w Napoju miłosnym Donizettiego (reż. Laurent Pelly). Śpiewała także w Aachen i Freiburgu wcielając się w rolę Aspasji w operze Mitridate, re di Ponto i Giunii w Lucio Silla Mozarta. Repertuar koncertowy Aleksandry Zamojskiej obejmuje liczne kompozycje od baroku do współczesności. Jest solistką katedry w Salzburgu oraz współpracuje z archiwum Michaela Haydna – często wykonuje nowo odkryte dzieła kompozytorów  tworzących tu w okresie baroku pod kierunkiem  edytującego ich kapelmistrza Klasztoru Św. Piotra. Interpretowała partie sopranowe napisane specjalnie dla niej: w 2007 w Madrycie w spektaklu Zangezi  Hectorra Parra, a w 2008 z Ensemble Orchestral de Paris – w  oratorium Et iterum venturus est Petera Bannistera. Od roku 2009 współpraca z Martinem Haselböckiem i Wiener Akademie umożliwiła Zamojskiej udział w wielu koncertach i spektaklach: Jaś i Małgosia Humperdincka; Stabat Mater Haydna, Msza G-Dur  Schuberta (tournee w Południowej Ameryce); Weinachts-Oratorum Bacha oraz kantaty Händla na Festiwalach w Grafeneg, St. Pölten, Wiener Konzerthaus. Wraz z Haselböckiem i aktorem Johnem Malkovich odbywała tournee z wyjątkowym spektaklem The infernal Comedy, które zostało również zarejestrowane na dvd i cd. W roku 2010 odtwarzała jedyną rolę żeńską w światowej premierze opery Koukourgi L. Cherubiniego w Klagenfurt (mikrofilm partytury znaleziony został w Bibliotece Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie). Z Bamberger Symphoniker pod dyrekcją Stefana Vladara wykonała cykl pieśni Chantefleurs et Chantefables  W. Lutosławskiego transmitowane w Bayrischen Rundfunk. Rok 2011 rozpoczęła Koncertem Noworocznym w Salzburgu z Carmina burana Orffa, następnie  koncertowała w Paryżu  pod dyrekcja Paula McCreesh. Wraz z zespołem Pandolfis Consort Wien, wzięła udział w eksperymentalnym wykonaniu Pasji wg św. Mateusza Jana Sebastiana Bacha, transmitowanym na żywo w Radio Ö1. W maju 2011 podczas festiwalu w Herrenhausen wystąpiła w przygotowanym dla niej  performance-monodramie Semele Händla z kostiumami Vivienne Westwood w reżyserii Ludgera Engels i Kaleidoscop Ensemble. Spektakl został zaprezentowany na Sydney Festival oraz Tongyeong TIMF (Korea). W Maribor pod dyrekcją Richarda Tognetti brała udział w spektaklu audiowizualnym z dziełami Arvo Pärta i Mortona Feldmann. W latach 2011-13 Aleksandra Zamojska zaangażowana była jako solistka w teatrze we Freiburgu. Wykonywała tam role Paminy w Czarodziejskim flecie, Gildy w Rigoletto, Almireny w Rinaldo, sopranową partię w Królu Arturze Purcella, jak i Jenny w Mahagonny Kurta Weila. W roku 2013 nagłe zastępstwo doprowadziło Zamojską do Festiwalu Händla w Göttingen, gdzie pod dyrekcją Laurence Cumming odtwarzała partie Laodice w Siroe, król Persji (ostatnio ukazało się w sprzedaży nagranie cd). W roku 2014 zaproszona została przez młodego reżysera austriackiego Rudolfa Frey oraz Wolfganga Katschner (szefa berlińskiego zespołu Lautten Compagney) do odtworzenia partii Iphigenii w Iphigenia auf Tauride Tomasa Traetty, zwanego włoskim Gluckiem. Było to pierwsze wykonanie tej opery od 300 lat, odbyło się na barokowym festiwalu Winter in Schwetzingen. Iphigenia została powtórzona latem 2014 w Erlangen na Gluckfestspiele. Również na Gluckfestspiele Zamojska interpretowała rolę Heleny w Paride et Helena Glucka. Dzięki prezentacji tych obu  wyjątkowo trudnych  partii i tak bardzo różnych od siebie, została zaproszona do udziału w przyszłej edycji Gluckfestspiele. W październiku 2014 zaprezentowała się w La voix humaine Poulenca w reżyserii Karstena Bohn. Ta produkcja zapoczątkowała współpracę w ramach Theatergruppe Eigenregie. W latach 2015-16 brała udział w Festiwalu Oper Barokowych w Warszawie (Angelica w Orlando Händla), Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy Zdrój, Festiwalu Muzyki Polskiej w Krakowie. Obecnie przygotowuje partię Susanny w operze Santa Susanna Paula Hindemitha.

Adam Zdunikowski

TENOR

Urodzony w Warszawie. Kontakty z muzyką rozpoczął w wieku 7 lat, śpiewając
w warszawskim chórze chłopięcym „LUTNIA”. Jest absolwentem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, w klasie śpiewu doc. Romana Węgrzyna.

Debiutował w 1990 r., w Warszawskim Teatrze Wielkim partią Clema, w Małym Kominiarczyku B. Brittena. W teatrze tym wzbogacał swój repertuar operowy (obecnie posiada ok. 50 partii operowych) i jest solistą do dnia dzisiejszego. 

W 1991 roku był finalistą w Konkursie Sztuki Wokalnej im. Ady Sari, w Nowym Sączu, w 1992 roku został laureatem na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. St. Moniuszki w Warszawie a w roku 1995 został finalistą Międzynarodowego Konkursu Operowego „Belvedere” w Wiedniu. 

W latach 1990 – 1998 podjął współpracę z Operą Kameralną w Warszawie. Od roku 1997 jest solistą Opery Krakowskiej. W roku 1996 współpracował z Hamburską Staatsoper (udział w produkcji Cosi fan tutte W.A. Mozarta) i odbył tourne po Japoni. Od 1998 roku współpracował z Narodni  Divadlo w Pradze (występował w Cyruliku Sewilskim G. Rossiniego, Czarodziejskim Flecie, Cosi fan tutte W.A. Mozarta, Sprzedanej Narzeczonej B. Smetany czy premierze Castora i Polluxa J.P. Rameu). Od 2000 roku dołączył do stałych gości Opery Narodowej w Sofii (Faust w Fauście Gounoda, Almaviva
w Cyruliku Sewilskim Rossiniego, Edgar w Łucji z Lammermoore Donizettiego).

Adam Zdunikowski posiada również bogaty repertuar oratoryjno-kantatowy (około 50-ciu tytułów). Fakt ten zawdzięcza współpracy z filharmoniami na terenie całej Polski ,jak
i za granicą. 

Artysta brał udział w wielu znaczących projektach kulturalnych jak: polska prapremiera opery A. Ponchielliego I Lituani pod dyrekcją G. Nowaka, europejska prapremiera Psalmów Jerozolimskich Noama Sheriffa pod dyrekcją kompozytora, wykonanie Stabat Mater G. Rossiniego pod batutą Nello Santiego, światowa prapremiera Stabat Mater G. Stefaniego (dyr. G. Nowak), zakończenie obchodów 25-lecia Simfonii Varsovii wykonaniem IX-tej symfonii L. van Beethovena pod dyrekcją J. Semkowa, udział w produkcji  Strasznego Dworu St. Moniuszki w Buffalo, uroczyste zakończenie obchodów roku Schubertowskiego wykonaniem Mszy As-Dur F. Schuberta pod batutą S. Kohlera, inauguracja sezonu w Filharmonii Narodowej Porami Roku J. Haydna pod dyrekcją K. Korda, recital pieśni Chopina w Tokio, wykonanie Siedmiu Bram Jerozolimy K. Pendereckiego w Teatro Real w Madrycie, na targach muzycznych „Midem 2000” oraz podczas Festiwalu Muzyki Europejskiej w Pekinie pod batutą kompozytora, udział w koncertach oratorium Paulus F. Mendelssohna z Izraelską Orkiestrą Kameralną w Tel Awiwie, występ gościnny w partii Leńskiego w Eugeniuszu Onieginie P. Czajkowskiego w Teatrze Bolszoi w Moskwie, prawykonaniu opery Zygmunta Krauzego Iwona w Paryżu, prawykonaniu opery Der Meergeuse Frantiska Skroupa w Pradze. 

Miał zaszczyt śpiewać pod batutami takich znakomitości jak: Lorin Maazel, Noam Sheriff, Jiri Belohlavek, Jonas Kovacs, Kurt Masur, Nello Santi, Jerzy Semkow, Stanisław Skrowaczewski, Zygmunt Latoszewski, Jan Krenz, Jerzy Satanowski, Jerzy Maksymiuk, Antoni Wit, Grzegorz Nowak, Kazimierz Kord, Jacek Kaspszyk oraz obok takich osobowości jak: Renato Bruson, Lucia Aliberti, Alan Titus, Soile Isokoski, Alberto Cupido, Siegfried Jerusalem, Joane Altmeier, Evgeni Nesterenko, Andreas Schmidt, Ning Liang, Eva Marton, Sylvia Geszty czy Andrzej Dobber.  

Do niecodziennych osiągnięć artysty należy wykonanie wszystkich dzieł oratoryjnych  K. Pendereckiego, pod batutą mistrza.